AH Ü FİGAN

YIKTIN,VİRAN EYLEDİN!

Diyar-ı tenim,tahammül ama,yıktın viran eyledin!..

Yarim dedim de çok gördün süruru, eşk-i didesin!..

Komadın taş taş üstünde,yaktın gönlü kül eyledin!..

Şu zayıf canımda,sevdanın kaşanesi yine de senin!..

Demem  bed söz ama,bir kelamını bile çok eyledin!..

Buna da amenna!..Tüm hub sözüm uğruna dizilsin!..

Gel,hakikati söyle!..Ben naçarı,daima kulun eyledin!

Gerçi kapına yüz sürmek,nimet!Eşiğisin muhabbetin!

Ziyade değil dileğim ama,firakı gönle komşu eyledin!

Gönül dilim bağlı!.Ahraz halimde susmayan hasretsin!

Sadakat ile pür dolu sevgimi,tegafülünle yetim eyledin!

Tanımam harici!Hanemin tek sakini,yegane sahibimsin!

Usanmam beklemekten,şem-i aşkına pervane eyledin!

Alaz içinde sinem,nurla dolu!Ateş ne ki?!Sen ziyadesin!

Alaycı dile divaneyim,bitmez teranemde akılsız eyledin!

Fikir hiç gerekmez!..Vurulmuş kalbime mislince azizsin!..

Aleme geldim,alelade bir kul diye;ebedi mihnet eyledin!

Yerle yeksanım!..Ey gamsız!..Bu cana dünyayı dar ettin!..