AH Ü FİGAN

İŞ BAŞA DÜŞÜNCE

İş başa düşünce yürek kendi sararmış kırgınlığını aşktan diye.

Bizimki de öyle olsun! Her bir gönül yarem yârimin takdiriyle!

Oysa, gerçek zordur da seveni bilmek istemez, kalp iyileşmez!

Kapanmaz derdine teselli uydurur! Muhabbet, şifa taşır acize!

Zira, hiç kulak asmaz onca yaşanan kedere! Ümitsiz sevilmez!

Ah ki arzı sunsalar yetmez! Tek gamı kapanmaz yâr gelmezse!

İş başa düşünce, can kendi tamamlarmış, yarım ecel edilmez!

Hem dirimi al hem dünyada bırak!. En zalimde dahi, yok öyle!

Bizimki de eşi olsun! Her bir şerri takat alsın, sevda öldürmez!

Esasında, güç bir kabulleniştir vaziyet, sevilmediğini bile bile!

Dinmez sızısına avuntu biçer! Çün,sevende devalar tükenmez!

Meğer ki ondan mağlubiyeti tanımaz!. Aşığın sırtı gelmez yere!

Ah ki dünya verilse kifayetsiz! Yâr vuslatının zerresi dahi etmez!

İş başa düşünce, kul kendi sararmış elemini!. Zulm, olmaz çare!

Bizimki de tıpkı denk yazgı! Sevmeyen vefasız, aşka ilaç etmez!.

Hakikatinde, cezbeye kapılan, elbet şuursuz!. Tek fikri, yâr diye!

Bitmez kabusuna, mutlu ahir arar! Aşıkta,düşlerin sonu gelmez!

Demem o ki yürek ondan olmazı reddeder!. Aşk, artar sevdikçe!

Serilse önüne cümle alem istemez! Yâr yoksa, yaşamayı bilmez!