Fakir gönlüm haddini bilmez,nihayetim hep sükût u hayal!
Sevmiş de bulundum!..En ziyade düşüm de yarim ile visal!.
Yürek bir kere vurguna uğramasın!Evveli de ezeli de hicran!
Neylesin tüm şifa ayağına gelse!..Bir yârim,her yarayı saran!
Kulak asmam gayrısının lafına!.Tek sevmemdir eşkle nalan!
Ziyade tutkunum asla sanılmasın ki gün olur vaziyet nisyan!
''Can!''dedim her yadında da bende kalanın tek yalan dolan!.
Coşku ile kapıldım hakikat-i aşkım sandım!.Ahirim ayrılıktan!
Unut ,diye haber salmış!.Ne anlarım ben cansız yaşamaktan?!
Varlığın mayası aşk üzerine inşa!.Hayrı,şerri hep sevdasından;
Anlayıver artık!..Bir kere sevmiş bulundum,helâkı birahmdan!.
Gül bahçesi deyip de diken içre gerçeğe dolanmak,halim elan!
Pür söz değiştirmez ki nihayeti!..Bu minval üzere kalb-i ahval!.
Elde var hasret!..Şu acize durmadan yaşattığın sükût u hayal!..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AH Ü FİGAN
PoesíaYokluk senden,ah ü figan benden...Sen bana yar ol,ben tepeden tırnağa yanayım...Bir sevmek kalsın ikimizden geriye...(26.08.2017)
