AH Ü FİGAN

BİR AH,BİN SEN!

Yüreğinde boğulursun bazen,kalmaz gerek,

Bir yar-i umarsıza!Ölmek için illa ki de ecel,

Lazım değil!Bir sevmek bilmez,kafi fazlasına !

Pervane kesilir de can havli ile anlamaz gönül.

Görünürdeki cezbedici bir ışık!Doludur nurla,

Sonu hiç akıl etmez,akıbet nar-ı aşka dönmek!

Kaçı,kurtulu dinlemez,düsturu tektir: Sevmek!

Kaç laf nasihat eylesen,yüzü dönüktür o belaya...

Ne duyar ne de ders alır,elde kalanı yok olmak!

''Bir bak haline!''desen,dünden kavil yanmaya!

Canı feda etmeye gelmiş sanki aleme!Hep nale!

Sevdanın kerameti yol bulur her bir şikayetten.

Terki bulunmaz zorun,hatta iltifattır yüreğine!..

İşe yaramaz tek kelam!..Mesuttur kendi halinde,

Issızlık diler ki kalsın canan ile baş başa.Sermest!

Söylenmesi kalpten ama,meali hep aşk ve sevilen:

''Ben,aşk-ı senim!..Ziyanım yok!..Bir ah, bin sen!''