AH Ü FİGAN

SÜRÜSÜ İLE DÜŞ KIRIKLIĞI...

Sürüsüyle düş kırıklığını koymuşuz heybemize.

Hep olduğu üzere sineye çekmişiz.Çaresizlik!..

Zaman ayağa dolanmış da alışmışız taşımaya.

Ve bir ara çiçeğe duran ağaç gibi kanıvermişiz,

Olmayan sıcaklığa.Yüzümüz dönük gülmeye...

İnsanız!..İyileri de yaşamayı diler yüreğimiz!..

Tereddüt içinde yaklaşmışız,acaba diye diye.

İçimizde hep eskinin artığı yara!Kapanmamış...

Bu sefer gerçek sanırım derken,eski bir siluet,

Hortlamış yeniden.Yalan!El uzanıp da kalmış,

Sevmeye,yine kupkuru,yine lanet bir aldanış!

Yürek pare pare!..İsyanda!..Yok mu gerçeği?!.

Bu kaçıncı pişmanlık ömrümde?Yine hüsran!

Hakikat kalmamış mı sevdiğimin dünyasında?!

Gönül takatsiz ve pişman!Canına yandığımın!

Yalancı baharın kaçıncısı kapıma gelmiş?Bıktım!

Zaten son bir umuttu kalbin sarıldığı,o da boş...

Ah ki ah!Geldim,giderim de aşk kayıp!..Nafile

Yaşamak!Bu alem buz!Edemem ki senin gibi!..

İçten gelmeyince sarılamam,yar diyemem ki!..

Bir tutam heyecan uğruna sevmek harcayamam!

Kendime yalancı çıkarım!..Kalp riyakar olmaz!..

Ne orada ne burada,iki arada bir derede!Aşkmış!

Vallahi de billahi de inanmam!..En iyisi derim:

Yoksa  gerçekte,heybemi sırtlar,çeker giderim!..