AH Ü FİGAN

ŞEM

Katre katre ...Sev diye diye...Aşka düşsün mucize...

Sızmak lazım ışığa dönüp,''Ya nasip!''  yakarısı ile...

Hücreye dönmüş bir yürek...Katran içre sevdam!..

Bunca olmazın ortasında,dönmek bir parça nura...

Güç dense,yetmez;ötesi facia!..Kifayetsiz duam!..

Her kapısı kilitli!..Bana açılmaz bir teki!..Sabrım,

Kandil misali!..Hem yanar hem de ömür söndürür!

Eşk-i hicran damlar,acıta acıta canımı...Pak ve pür,

Sevmenin ezası...Dolanır dururum,yok ki aydını!..

Kendimden vazgeçmesi kolay,ya senin karanlığın?

Bir o zifirden ayrılmam,akıbet meçhul!..Sıkıntın,

Başım üstüne!..Namım,firak!..Yar gözümde ırak!..

Evladır,nice ayrılığında tekrar tekrar sana durmak!

Sen gamsız,ben dilsiz!Nasılı,niçini dolamak sözüme.

Laflardan tesbih ettim,beklerim,beklerim,çekerim...

Halimin sayısını unuttum,tartında ne kadar ederim?!.

Vah bana!Sildiğim feryat,figan bolluğunun içindeyim!

En son vaziyet:Gece gündüz yanan muma dönmek!...

Erimek ama,yine sevmek!..Bu minval üzere belki de

Menzil-i aşka varmak!..Kavrulmak muradımın şemine!..