AH Ü FİGAN

İFLAH OLMAYIZ BELKİ!

Mutlu insanların saatleri...Akşam olmak üzere...

Kavuşmak için diğer yarısına,birbirlerine acele

İle ulaşanların zamanı...Tatlı,hoş bir telaş içinde.

Lafta değil,gönülde birlik anları gelmiştir artık!..

Günün sonunda,her seferinde ilk defa kavuşmak

Neşesi ile dolu...Mesut sarılmalar eşliğinde,huzur!

İlkin hasbihal başlar güne dair,kısacık bir muhasebe.

Sonra eş olan gönüllerin şarkısı tekrardan dinlenir...

Hatta aşka gelip ''İşte yaşamak bu!''demek düşer dile.

İki başına,hanede!..Saadet ile!..Kavrulmak sevgide!..

Pek fazla söze duyulmaz lüzum,tektir düşüncede de...

Nakaratları:Bir gün daha beraberdik,sağlık ve keyifle!..

Nice bereket üzerine olsun bu halleri!..Darısı da bize...

Var mı şu dünyada,bir alemi bir yarda bulmak sevinci?!

Lakin vaziyetimiz henüz yalnızlık!Bir düş ile tesellimiz!..

Pek çok akşam sabaha erişti de hala olmadı visalimiz!..

Bir hayali karşımızda,ancak öyle olur sohbetimiz!..Gönle

Kolayı uğramadı henüz!..Her lahza gelmeyeni bekleriz!..

İflah olmayız belki!Ama,unutmak da kabil olmaz kalbe!