AH Ü FİGAN

KIT KANAAT!

Katı olur bazen sözüm,önünü alamam.

Güç,yaşamıma biçilmiş ki altın kaftan!

Göz açtığımda giymişim, çıkaramam...

Böylesi ömür keser,uymakdır görevin,

Ayakta kalmayı istersen,varlığın için...

Ve sual ederler:Niçin sert sözlerdesin?!..

Çeliğime verilen suya uymak zorundayım!

Görülmedi,yıllardır bir kere de tek defada

Olan işim...Dönüp durup hep  tekrardayım.

Tüketir...Nasılını tahmin bile edemezsin!..

Öyle havadan düşenini hiç görmedim!..

Hakkım desem de ille dişimle,tırnağımla!

Elde olmadan,bünye ve ruh,bu vaziyete

Uyar da kavi kesilir.Yok ki başka çaresi!..

Dervişin fikri de zikrine yansır!Olmaz ki

Cefa içinde yumuşak sözün yeri!Yaşa acıyı,

Söyle tatlıyı?İmkanı yok dilim dönmez!..

Her ihtiyaç azar azar,nimet gibi verilmiş.

Sevda bile dirhem dirhem...Seni sevmek!

Güç bela bir tedarik!İnan o da ister takat!

Onca arzuya rağmen aşkın da kıt kanaat!