AH Ü FİGAN

ÜSTAT...

Üstat güzel söz etmiş,tek laf ki gelmez asla lafının üzerine!

''Yâr,ehl-i azabı eyledi,aşkın mertebesini dertli yüreğime!..''

An be an zayıf tenim tükenir,nedir kârım böylesi sevmekte?

İhsanım ki nicedir belli!Tükenmez ayrılık biçilmiş gönlüme!

İster al ister alma misali!.Bir aşk ki yâri de bulunmaz içinde!

İsyanı çoktur yanık bağrımda!.İçinde imdat olmaz tek katre!

Üstat ziyadesi ile yaşamış da talim etmiş asırların evvelinde!

Sanki daha  aciz aleme gelmeden bilmiş de dökmüş dizeye!.

Bulunmaz mübalağası!.Pür sevip de gördün mü eren visale?

Vaziyet-i aşk bugün de aynı!..Sevda ki  libas-ı nârdır sevene!.

Zinhar öldürmez ama,demadem yakar,sabittir tecrübesi ile!.

Birahm elinden giyersin de ömrü billah çıkmaz!Ahı da nafile!

Daha alâ deli bulunur mu?!.Alev içre gezer durur aşığım diye!..

Akıl dahi etmez!..Kendi gibi kimler geldi geçti,arz-ı aşk içinde!.

Değişmeyecek akıbet!Eceli de bivefanın nihayetsiz hasretinde!