AH Ü FİGAN

NE KÜLÜM NE GÜL!

Gelmiş bana da söz etmeye çalışır!

Bak hele had bilmeze!Anlamazsın,

Bir de gelmiş bana sevmek dersin!..

Sustuysam bittin mi sandın?Gafil!..

Yürek dilindeyim!Her sözden öte!..

Sevmenin son hali!Sen varamazsın!

Lal olsam da şimdilik,aynı yangınsın!

İçten içe!..Görünmez!İmdat olmasın!

Sinsi,zalim bir yok oluş!Aynı sen gibi!

Bir dolu zehir misali,sevmek kanımda.

İşler durur,her hücreme,her damarıma.

Gün be gün artar da tek figan yok sana...

Anlamayana laf bıkkın!Susmak evla!...

Ve şimdi kalkmış da konuşursun!Ukala!

Bildiğin de anladığın da sadece kendin.

Gelmiş  de bir şeyler demeye uğraşırsın.

Çok geç değil mi?!Artık ne külüm ne gül!

Seninkisi tutuşmadan tütmek!..Yalansın!..