Buz ve Ateş #Wattys2018

32-kapılar

Herkese selam. Bu ikinci kitabım ama ilk defa bu şekilde bölüm harici yazı yazıyorum. Bugün doğum günüm ve ben sürpriz beklerken erken bölüm yayınlayarak size sürpriz yapıyorum. Hoşuma gidiyor mu? Evet. Hiçbir bölümde yıldızlardan oydan yorumdan bahsetmedim ama bakıyorum, okunma sayısına göre oylama sayısı çok farklı. Tamam, ben keyif için yazıyorum, bu beni mutlu ediyor ama sizde keyif için yorum yapıp yıldızımı parlatabilirsiniz değil mi? Sizin okurken hoşunuza gidiyorsa benim de yorumlar ve x kişi hikayenize oy verdi mesajı hoşuma gidiyor. Ben bir bölüm için neredeyse bir hafta emek veriyorum ama o yıldıza dokunmak veya "güzeldi" "kötüydü" "eksikti" "doğruydu" yazmak birkaç saniye. Yapın diye dayatmıyorum tabiî ki ama yaparsanız mutlu olurum diyorum ve herhangi birini üstelik size göre çok basit olan bir yolla mutlu etmek güzel şey.

Ayrıca karakterler kafanızda kurduğunuz gibi mi kalsın yoksa ben bu kitapta hiç vermediğim görseli sunup kendi kafamdaki karakterleri size dayatayım mı?

Hepinize iyi pazarlar ve iyi okumalar. :)

----------------------------------------------------------------------------------------------

Uzun bir sohbetin ardından Saadet Hanım hava kararmadan gideceğinden bahsedip kalkarken yarın ki yılbaşı için Emre'yi evine davet etmeyi de ihmal etmemişti ve bu hevesle yeni anahtarı almayı da unutmuştu. Emre, Saadet Hanım gittikten sonra kravatını gevşetip gömleğin ilk düğmesini açarak sesli ve derin bir nefes alıp bıraktıktan sonra kendini koltuğa attı. Karşısına geçip oturduğumda o da oturuşunu düzelterek "Başlayalım mı?" dedi. Başlayacaktım. Emre'nin kızlarla kurduğum planlar ve kararlardan haberi yoktu ve şimdilik öyle kalacaktı. Eksi Cemre daha sağlam dönecekti ve artık alevimi kızıl değil daha da harlayarak maviye çevirmiştim.

----------------------------------------------------------------------------------------------

CEMRE

"21 Aralık doğum günündü. Yani artık şirket ortağısın ve benim kadar hissen var. Ayaz'ın ki bizim hisselerimiz toplamı kadar. Yüzde dört açık zaten. Şirketle ilgili ne yapman gerektiğine bir an önce karar vermelisin ama ondan da önemlisi okul"

"Okul işi biraz zor Emre. Kaydımı yenilemem olanaksız bu saatten sonra ama şirket konusunda seni zora sokmayacağıma emin ol"

"Şirketin canı cehenneme Cemre. O şirket batar çıkar umurumda değil. Okula gelirsek, her şey seni kaldığın yerden bekliyor"

Ağzım açık Emre'ye bakarken olan biten her şeyi anlattı. Okula dönebileceğime seviniyordum ama o okula döneceğime sevinememiştim. Emre'nin şirketi umursamıyor olmasının nedeni ise iki ailenin ortak şirketinin burası olması ama Emre ve Ayaz'ın tek varlıklarının bu olmamasıydı. Her şeyi konuşup bunları diğerlerine de anlatma kararı aldıktan sonra Emre, yılbaşını onun yanında geçirmek isteyip istemediğimi sordu ama buna hazır değildim ve Ayaz'ın her sabah hatta geri kalan zamanlarda bile Emre'ye gittiğini biliyordum. Yanlış anlar diye düşünüp onu soramadığım için bu riski göze almak istemiyordum.

Emre gittiği zaman saat gece yarısını geçiyordu ve bu olaylardan sonra ilk defa üstelik iki gün üst üste yalnız kalacaktım. Kızlar ne kadar ısrar etseler de yeni yılı aileleriyle karşılamalarını isteyip Emre'nin benimle kalmak isteyeceğini eklediğimde ısrarlarından vazgeçmişlerdi. Gerçi Emre'de kalmayı teklif etmişti ama onu da alıkoymak istemiyordum ve önünde sonunda yalnız kalmayı öğrenmeliydim.