φωτιά κι ασήμι

8

Αθήνα 2004

Η Ναταλία επέστρεψε τελικά στο σχολείο λίγες μέρες αργότερα. Ουσιαστικά δεν απέμενε και πολύς χρόνος μέχρι τις πανελλήνιες και μπορούσε άνετα να μην το κάνει αφού οι απουσίες της θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν, όμως το σπίτι δεν τη χωρούσε πια. Δεν είχε σχέσεις με τα πιο πολλά παιδιά όμως ένιωθε έντονη την ανάγκη να καθίσει μαζί τους, να μπερδευτεί στις συζητήσεις τους και να αποτινάξει από πάνω της το κύμα της κούρασης και της ανησυχίας. Για τον πατέρα της αγχωνόταν, διότι μπορεί ο πέτρος να είχε επιστρέψει δυναμικά στη δουλειά καθώς και στις υπόλοιπες ασχολίες του, το βλέμμα του όμως παρέμενε πάντα απόμακρο και λυπημένο. Φρόντιζε βέβαια να της μιλάει διαρκώς ζεστά κι εγκάρδια και το ίδιο έκανε κι εκείνη αλλά το ήξερε πως τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Επίσης, η Ρουμπίνη που τα είχε φτιάξει με τη νέα της γνωριμία χανόταν κάποτε για μεγάλα χρονικά διαστήματα επειδή ήταν απορροφημένη εντελώς από τον καινούριο της φίλο.

Η Ναταλία δεν την κάκιζε καθόλου, κι αυτό όχι μόνο επειδή γνωρίζονταν χρόνια οι δυο τους μα κι επειδή το καταλάβαινε πως έτσι ήταν η ζωή, τα πάντα έρεαν και μεταβάλλονταν ακατάπαυστα.

Εκείνη την Παρασκευή η Ναταλία δεν είχε φροντιστήριο. Μετά το σχολείο είχε πάει στο νεκροταφείο κατά τη συνήθεια της και είχε απλώσει τα βιβλία της μπροστά στο μνήμα. Διάβασε για ώρες πολλές μέχρι που άρχισε να σουρουπώνει και τότε μόνο αποχαιρέτισε τη μητέρα της κι έφυγε.

Το κινητό της ξεκίνησε να κουδουνίζει όταν έβγαινε από το νεκροταφείο και το σήκωσε ελπίζοντας πως θα άκουγε τη ρουμπίνη.

-Παρακαλώ;

-Γεια σου, παιδί μου, είσαι καλά;

Ήταν ο Πέτρος που ακουγόταν κάπως ευδιάθετος, πράγμα σπάνιο.

-Γεια σου, μπαμπά μου, είμαι μια χαρά, εσύ; Γύρισες;

-Ναι, πριν από λίγο. Τσίμπησα κάτι στα γρήγορα κι έκανα κι ένα μπάνιο, εσύ πού είσαι;

-Στη βιβλιοθήκη, διάβαζα.

Δεν του το είχε πει πως έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα κάθε μέρα. Ευτυχώς οι ώρες τους στο νεκροταφείο δε διασταυρώνονταν εύκολα.

-Άκου, Ναταλία μου, μου τηλεφώνησαν κάποιοι φίλοι παλιοί, σκέψου τον έναν έχω να τον δω από το πανεπιστήμιο... Βρήκε τα στοιχεία μου από τον Αντώνη.

-αλήθεια; Αυτό είναι πολύ ευχάριστο.

-Πράγματι είναι. Στην πραγματικότητα ο αντώνης είναι ο υποκινητής για όλα αυτά. Οργάνωσε ας πούμε μια συνάντηση γι'απόψε.