φωτιά κι ασήμι

35

Αθήνα 2014

-Μήπως πρέπει να φερθούμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι;

-αυτή είναι η έκτη σου ερώτηση; Πρόσεχε μην την κάψεις.

-όχι εντάξει, απλά έλεγα να τα κάνουμε με τη σειρά που πρέπει τα πράγματα. Να φάμε, να δοκιμάσω το κρασί της Μαρίνας...

-σε λίγο, αμέσως μόλις ολοκληρώσεις τον πρώτο γύρο των δέκα ερωτήσεων, διότι είμαι σίγουρος πως θα ακολουθήσουν κι άλλοι πολλοί.

-σωστά. Ποιες ταινίες σου αρέσουν;

-Όλες, αλλά πιο πολύ οι κατασκοπίας, μυστηρίου και φαντασίας. Εσένα;

-δε θα μάθεις πριν τελειώσω με την ανάκριση σου.

-Είσαι άσπλαχνη.

-ανέκαθεν το είχα αυτό το γνώρισμα. Λοιπόν, ας προχωρήσουμε, πώς ένιωθες σαν παιδί που δεν είχες αδέρφια;

-δε χαιρόμουν, και ούτε και οι γονείς μου για να είμαι ειλικρινής. Απλά η μητέρα μου αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα έπειτα από μια αποβολή κι αυτό της στέρησε τη δυνατότητα να ξαναμείνει έγκυος.

-Κρίμα.

-Πολύ, αλλά μιλάμε για πολλά χρόνια πίσω.

-Ναι βέβαια.

-εσύ; Θα ήθελες να κάνεις δικά σου παιδιά κάποτε;

Την ένιωσε να σφίγγεται και πίεσε πιο πολύ το σώμα του στο δικό της.

-τώρα εγώ κάνω τις ερωτήσεις.

-σωστά αλλά θα σου την κάνω κι εγώ αυτή όταν έρθει η ώρα, αν και πολύ φοβάμαι πως την υποψιάζομαι την απάντηση.

-Ναι, διαθέτεις και μαντικές ικανότητες;

-Μόνο όταν πρόκειται για εσένα.

Γλίστρησε το χέρι του δοκιμαστικά κάτω από το σουτιέν της.

-Μμμ...

-Τι;

-δε με βοηθάς να σκεφτώ.

-Μπα, μια δικηγόρος ολκής σαν εσένα...

-σε λίγο θα είμαι άνεργη. Ρωμανέ.

Το χέρι του παραμέρισε το λεπτό ύφασμα εξακολουθώντας να τη χαιδεύει.

-Τα είπαμε αυτά, δε θα μείνεις. Έλα, προχώρα να δούμε τι άλλο έχεις στο νου σου.

Η Ναταλία χαλάρωσε πάλι.

-Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;

-Να δω την κόρη μου ευτυχισμένη.