φωτιά κι ασήμι

40

Αθήνα 2014

Ώρες αργότερα, όταν η πικρία είχε ξεπλυθεί πια με τον απόλυτα αλάνθαστο τρόπο της αγάπης και τους μυστικούς κώδικες των εραστών, η Ναταλία κι ο Ρωμανός βρέθηκαν ξανά στην κουζίνα να τρώνε το φαγητό που είχε περισσέψει από την προηγούμενη μέρα.

Ο ρωμανός την τάιζε έχοντας πάνω της καρφωμένα τα μάτια του.

-Δε φαντάζομαι να στενοχωριέσαι ακόμη, έτσι δεν είναι;

Η Ναταλία κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.

-όχι, ξέρω πως κάποτε ήσουν μαζί της, και πως κι εμένα με περιμένει ο Έκτορας κάπου.

-Ο οποίος σου έχει αγοράσει ήδη το δαχτυλίδι που θα σου χαρίσει την Παρασκευή.

-όχι βέβαια, μέντιουμ είσαι;

Ο Ρωμανός χαχάνισε σαν έφηβος.

-Θα μου το δείξεις;

-δεν είσαι καλά, γιατί να σου το δείξω;

-Για να σου πάρω ένα καλύτερο όταν έρθει η στιγμή.

Η Ναταλία του γέμισε με χυμό ένα ποτήρι και το ακούμπησε η ίδια στα χείλη.

-δεν πρόκειται να έρθει.

-Γιατί όχι; Δεν είμαι όμορφος;

-Πολύ αλλά δε θα χάσω κι όλη μου τη ζωή παίζοντας παιχνίδια μαζί σου με κουτιά κι ερωτήσεις!

-πού θες να πάμε το καλοκαίρι που πλησιάζει;

-άρχισες;

-Θα τελειώσουμε τον πρώτο γύρο τώρα.

Η Ναταλία ξεφύσηξε.

-στη Χαβάη, πάμε;

-μόλις βρω λεφτά ευχαρίστως. Αλλά δαχτυλίδι θα σου πάρω κάποτε να το θυμάσαι.

-Γελιέσαι αν νομίζεις πως θα με καταφέρεις.

-Καλά, θα δούμε, θα δούμε.

-αν πάντως πάθω τέτοιο κακό και δε μπορέσω να ζήσω χωρίς εσένα, πράγμα που απεύχομαι εντονότατα, θα σε παντρευτώ έστω και με έναν πλαστικό κρίκο.

Είδε τον ρωμανό να αδειάζει όλο του τον χυμό κι αμέσως μετά να την αγκαλιάζει και να τη σφίγγει.

-Να γιατί σου αξίζει ο καλύτερος, κι ας μην είμαι εγώ αυτός. Έχεις ιδέα πόσο μου κόστισε το δαχτυλίδι της Καρολίνας;

-Το φαντάζομαι. Έλα, κάνε μου άλλη μια ερώτηση, έχουμε και δουλειά το πρωί.

Ο Ρωμανός έγνεψε και συμμορφώθηκε με το αίτημα της.