φωτιά κι ασήμι

39

Αθήνα 2014

Τελικά η Ναταλία επέλεξε να φορέσει ένα μπλε φόρεμα με μικροσκοπικά κουμπάκια που ξεκινούσαν από το λαιμό κι έφταναν ως τη βάση της σπονδυλικής της στήλης. Καθώς έριχνε μια ματιά από τον καθρέφτη στο είδωλο της αναρωτιόταν πως θα αντιδρούσε ο Ρωμανός στη θέα τους. Το αντιλαμβανόταν πως είχε ξεμυαλιστεί τελείως, μα αυτό από τη μια της έφερνε ανησυχία κι από την άλλη την έκανε να νιώθει πως ζούσε πράγματα για πρώτη φορά.

Αφού ετοιμάστηκε κοίταξε το κινητό της. Βρήκε ένα μήνυμα από τον έκτορα με το οποίο την ενημέρωνε για μια τελευταία εξέλιξη γύρω από μια υπόθεση πάνω στην οποία δούλευε εκείνος μαζί με τον πατέρα του. Καθώς κλείδωνε το κινητό και το ακουμπούσε στο τραπεζάκι του σαλονιού έκανε μια σκέψη που την ξάφνιασε. Ήθελε πράγματι να περάσει όλη της τη ζωή στα δικαστήρια ή σκυμμένη πάνω από δικογραφίες; Αν τη ρωτούσε κάποιος ως εκείνη τη στιγμή θα τον κοιτούσε κοροιδευτικά και μετά θα έβαζε τα γέλια αφού η νομική ήταν ο μόνος δρόμος που είχε θελήσει να πάρει. Μα τώρα, κάτι έκανε κλικ στο κεφάλι της, ωστόσο ήταν πολύ πρώιμη η σκέψη αυτή και δεν είχε και το χρόνο να την επεξεργαστεί και να την προχωρήσει.

Σηκώθηκε και διάλεξε ένα cd με μουσική δωματίου. Μετά, το έβαλε στο ηχοσύστημα το ενεργοποίησε και βάλθηκε να περιμένει τον Ρωμανό, ο οποίος μόλις εκείνη τη στιγμή της χτύπησε το κουδούνι.

Πήγε να του ανοίξει αφού προηγουμένως δυνάμωσε ελάχιστα τη μουσική. Ήρεμη ένιωθε μα η ηρεμία της αυτή συνταιριαζόταν και με μια ελαφριά έξαψη.

-Λοιπόν, Ναταλία της φωτιάς, αποφάσισες να φοράς κι από ένα διαφορετικό χρώμα για κάθε μέρα της εβδομάδας

Την κοίταξε για λίγο χωρίς να μπαίνει στο σπίτι. Ο ίδιος ήταν ξανά πολύ απλά ντυμένος με τζιν παντελόνι κι ένα μπλουζάκι λευκό, χωρίς καμιά στάμπα αυτή τη φορά.

-Εσύ μου ζήτησες να βάλω χρώμα, το ξέχασες μήπως;

Η Ναταλία έκανε ένα βήμα πίσω προσκαλώντας τον να μπει. Μόλις τότε είχε προσέξει πως κάτι κρατούσε στα χέρια του.

-Τι είναι αυτό; Μου έφερες δώρο;

Ο Ρωμανός προχώρησε αργά προς το μέρος της κλείνοντας ήσυχα την πόρτα.

-σου είχα υποσχεθεί μια έκπληξη, μήπως είσαι εσύ αυτή που ξεχνάς κι όχι εγώ;

Η Ναταλία του έκανε μια αστεία γκριμάτσα κλείνοντας του πονηρά το μάτι, γεγονός που τον έκανε να χαμογελάσει.