φωτιά κι ασήμι

45

Αθήνα 2014

Η Ναταλία αποχαιρέτισε τον Ρωμανό μπροστά στην πόρτα του πατρικού της. Τα χαράματα είχαν περάσει πια από ώρα αλλά κανείς τους δεν είχε νοιαστεί. Ούτε που είχαν κοιτάξει τα κινητά τους, μόνο στην Άντα είχε τηλεφωνήσει εκείνος κάποια στιγμή για να της πει πως θα αργούσε για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ.

Η Ναταλία δε θα το είχε επιτρέψει να συμβεί σε άλλη περίπτωση, επειδή όμως λογάριαζε να μην περάσει άλλο βράδυ της ζωής της μαζί του, δεν έφερε αντιρρήσεις, αντιθέτως φρόντισε να τους μείνει αξέχαστη αυτή η νύχτα, όπως ακριβώς το είχε ορκιστεί στον εαυτό της.

Το μεγαλύτερο μέρος της το είχαν περάσει στην παραλία μιλώντας και κάνοντας έρωτα, αλλά κάποια στιγμή είχαν μπει στο αυτοκίνητο της Ναταλίας κι είχαν πάει σε ένα μικρό μαγαζάκι που ήταν ανοιχτό ως αργά για να αγοράσουν φαγητό.

-Καθόλου δε μοιάζεις με δικηγόρο τώρα.

Ο Ρωμανός την πείραζε ασταμάτητα όση ώρα έτρωγαν αλλά εκείνη δεν έχανε την ευκαιρία να του το ανταποδώσει.

-Και μήπως μοιάζεις εσύ με γιατρό; Δεν το νομίζω. Εδώ που τα λέμε αν μου έλεγες πως είχες μια τόσο γλυκιά κόρη δε θα σε πίστευα αν δεν την είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια.

-Από πότε οι σκανταλιές έχουν ηλικία;

-Πάντα είχαν, Ρωμανέ.

-για εμένα όχι, και θα προσπαθήσω να τις κάνω να μην έχουν ούτε και για εσένα.

Μετά, είχαν βολευτεί με δυσκολία στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, και είχαν επιλέξει μερικά από τα αγαπημένα τους κομμάτια μουσικής δωματίου να τους κάνουν παρέα. Κάποιες στιγμές παρέμεναν σιωπηλοί βυθισμένοι στις σκέψεις τους ο καθένας χωρίς να προσπαθούν να γεμίσουν με κουβέντες το κάθε διαθέσιμο δευτερόλεπτο.

Η Ναταλία αναλογιζόταν πόσο άσχημα είχαν έρθει τα πράγματα και είχε μάλιστα μπει και στον πειρασμό μια δυο φορές να του πει όλη την αλήθεια. Τελικά όμως δεν το είχε κάνει. Ίσως η δανάη να μεγάλωνε καλύτερα από την ίδια.

Ο Ρωμανός από την άλλη αδυνατούσε να βγάλει από το νου του το παράξενο προηγούμενο της φέρσιμο. Μπορεί για την ώρα να είχε επανέλθει στα φυσιολογικά η συμπεριφορά της, δεν το πίστευε όμως με τίποτα πως ήταν τυχαία η αλλαγή της. Ωστόσο δε δοκίμασε να τη ρωτήσει περισσότερα, δεν ήθελε να την πιέσει. Η νύχτα αυτή ήταν μαγική για αυτόν και διαισθανόταν πως έτσι κάπως ήταν και για τη Ναταλία. Άλλη στιγμή θα της έπιανε την κουβέντα, άλλη στιγμή...