φωτιά κι ασήμι

54

Αθήνα 2014

-Γιατί; Γιατί το έκανες αυτό, Καρολίνα;

Μόνο τα χείλη του Ρωμανού κινήθηκαν, κι αυτά ανεπαίσθητα, αλλά η Ναταλία δεν είχε δυσκολευτεί καθόλου να τα διαβάσει. Αν μπορούσε κάπως να τη βοηθήσει την Καρολίνα θα το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Είχε ένα μικρό παιδί να την περιμένει.

-Δεν ήταν έτσι όταν τη γνώρισα, αλήθεια σου λέω, δεν ήταν έτσι...

Πάλι δε βγήκε ήχος σχεδόν από το στόμα του άνδρα, αλλά εκείνη που καταλάβαινε εύκολα τι προσπαθούσε να της πει, αρκέστηκε να του σφίξει απαλά το χέρι.

-Δε θέλω να μείνεις εδώ άλλο και να τη βλέπεις σε αυτή την κατάσταση, δε σου κάνει καλό.

Σίγουρα και μαλακά, τον οδήγησε μακριά παρά τις διαμαρτυρίες του που έσβηναν σιγά- σιγά.

-Μπορεί να μην την ξαναδώ ποτέ ζωντανή, άσε με να της πω δυο κουβέντες...

-άλλη φορά.

-Κι αν δεν υπάρξει;

-Θα υπάρξει κάπου αλλού τότε. Πάμε έξω πάλι τώρα. Θέλεις να τηλεφωνήσω στον Φίλιππο;

-έπρεπε να έχει έρθει εδώ από ώρες. Λες να έπαθε κι αυτός τίποτα; Εγώ τους καταστρέφω όλους μάλλον.

-Σταμάτα τις αηδίες, αυτή τη στιγμή.

Η Ναταλία τον βοήθησε να καθίσει σε ένα σκαλοπατάκι και βολεύτηκε ήσυχα δίπλα του.

-Δώσε μου το κινητό σου σε παρακαλώ, μπορεί κάτι να σου έστειλε.

Μουρμουρίζοντας το έβαλε στα χέρια της ο Ρωμανός και την άφησε να κάνει ό,τι ήθελε.

-Ναι, έχεις μήνυμα. Θες να σου το διαβάσω;

-δε με νοιάζει.

-Κατάλαβα, λοιπόν, λάστιχο λέει. Θα το φτιάξει και θα έρθει.

-σκοτίστηκα.

-Ω, τι γλώσσα είναι αυτή από έναν γιατρό του μεγέθους σου;

-Ναταλία, αν δε σταματήσεις θα ξεσπάσω πάνω σου.

-σκοτίστηκα με τη σειρά μου κύριε δελή. Σου δίνω το δικαίωμα να με κάνεις σκόνη.

Ο Ρωμανός έβαλε πάλι το χέρι του πάνω από το δικό της.

-Γιατί;

-Για να αποφορτιστείς συναισθηματικά και να νιώσεις καλύτερα. Εγώ κάποτε το έζησα αυτό με τον πατέρα μου. Του είπα τόσα πολλά που μετά σωριάστηκα στον καναπέ και καθόμουν σχεδόν ναρκωμένη για ώρες. Μου λείπει τόσο, Ρωμανέ, που καμιά φορά είναι σαν να τον ακούω.