φωτιά κι ασήμι

25

Αθήνα 2014

-Γιατί την έφερες μαζί σου;

-Τι σου είπαν για τη Μαρίνα;

Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο θυμίζοντας δυο άλφα σε αγέλη που άρχιζαν να δείχνουν τα δόντια τους όχι μόνο για να επιβληθούν μα και για να κάνουν σαφή τα όρια τους. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ήταν άγνωστο για αυτούς τους δυο, αφού πολλές φορές στο παρελθόν είχαν βγάλει από το αδιέξοδο ο ένας τον άλλον.

-Ξέρεις τι μου είπαν για τη Μαρίνα, αυτό που σου είπαν κι εσένα.

-εντάξει, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.

-Καρδιακή προσβολή λίγο πριν τα εβδομήντα δεν είναι και μικρό πράγμα.

-Μα δεν είναι και το τέλος. Ειδοποίησα τον καλύτερο, Ρωμανέ, σύντομα θα είναι εδώ.

Ο Ρωμανός κατέβασε με βιάση κάμποσες γουλιές από τον καφέ του για να τονωθεί κι ύστερα επέστρεψε στην πρωταρχική του ερώτηση.

-Γιατί την έφερες τη μικρή; Σπίτι δεν έχει; Άνδρα;

-δεν είναι παντρεμένη από όσο γνωρίζω, όσο για σπίτι...

-Έχει κι απ'αυτό, σου το λέω εγώ.

-Ωραία τότε γιατί με ρωτάς; Δεν την κουβάλησα στα χέρια, μόνη της αποφάσισε να έρθει μαζί μου κι αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να την ευγνωμονείς γι'αυτή της την απόφαση. Η κόρη σου χαλαρώνει μαζί της.

-Το ξέρω, δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν ερχόταν, η άντα όσο κι αν την αγαπάει ορισμένες φορές δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα μαζί της.

-Την Καρολίνα την πήρες;

Ο Ρωμανός ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους.

-Δεν πρόλαβα να ασχοληθώ, άλλωστε την ενημέρωσε η άντα κάποια στιγμή που κρατούσα εγώ τη δανάη λίγο πριν εμφανισθείτε. Αλήθεια, στο φίλο της τι είπε;

Ο Φίλιππος συνέχισε να πίνει ατάραχος φαινομενικά τον καφέ του.

-δεν ξέρω Ρωμανέ και δε με αφορά το θέμα αυτό. Η Καρολίνα θα έρθει;

Ο Ρωμανός σηκώθηκε νιώθοντας νευρικότητα ξανά κι άρχισε να βηματίζει στον περιορισμένο χώρο που του ήταν διαθέσιμος.

-δεν ξέρω, δε με νοιάζει, πότε μου στάθηκε όπως έπρεπε; Τώρα πια δεν είναι καν υποχρεωμένη να το κάνει αυτό.

-Υπάρχουν και ηθικές υποχρεώσεις.

-Να τις βράσω, δεν τη θέλω εδώ.