φωτιά κι ασήμι

1

Αθήνα 2004

Η Νεφέλη ραζή, γνωστή στους καλλιτεχνικούς κύκλους απλά κι ως Νεφέλη χάρη στην ασύγκριτη λεπτή της φωνή, αναστέναξε βαθιά και σηκώθηκε από τη θέση της. Καθόταν σε έναν μεγάλο μαύρο δερμάτινο καναπέ στο σαλόνι του σπιτιού της. Πέρασε για μια στιγμή το ταραγμένο και θολωμένο από το ποτό βλέμμα της πάνω από το κάθε έπιπλο. Πουθενά δε διέκρινε ίχνος σκόνης, και γενικά τα πάντα ήταν τακτοποιημένα στην εντέλεια, χάρη στη σκληρή καθημερινή δουλειά των δυο κοριτσιών που εργάζονταν εκεί.

Παλιότερα, κάθε φορά που αυτό ήταν δυνατό εξαιτίας των πολλών της υποχρεώσεων τις επέβλεπε μόνο περιστασιακά, απλώς για να βεβαιωθεί πως έκαναν αυτά που έπρεπε και με το παραπάνω. Δεν είχε παράπονα από αυτές κι έτσι σπάνια δυστροπούσε για κάτι από όσα έκαναν.

Όμως, το τελευταίο διάστημα, από τότε δηλαδή που άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν την κάτω βόλτα, είχε αλλάξει κι ο δικός της χαρακτήρας προς το χειρότερο όπως ήταν άλλωστε λογικό.

Άρχισε να ξεσπάει πάνω τους την αδικαιολόγητη συνήθως οργή της, ζητώντας να στιλβώσουν και να γυαλίσουν περισσότερο τα ασημικά και τα σερβίτσια.

Τα καημένα τα κορίτσια έκαναν ό,τι μπορούσαν προσπαθώντας να την ευχαριστήσουν αλλά σπάνια το πετύχαιναν ολοκληρωτικά. Το ήξερε καλά η νεφέλη πως πίσω από την πλάτη της την κουτσομπόλευαν με τρόπο έντονο κι άσχημο αλλά καθόλου δεν την ενδιέφερε.

Για εκείνη σχεδόν τα πάντα είχαν χάσει πλέον το νόημα τους. Η άλλοτε γεμάτη και πλούσια ζωή της με χίλιους τρόπους είχε μετατραπεί σε ένα επικίνδυνο σκοτεινό βάραθρο που απειλούσε μέρα με τη μέρα να ανοίξει το στόμα του απλώς και μόνο για να την καταπιεί.

Το μόνο που έκανε ήταν να περιποιείται τον εαυτό της από το πρωί ως το βράδυ με τη βοήθεια μιας άλλης κοπέλας που ήταν ειδικός σε τέτοια ζητήματα κι ερχόταν στο σπίτι τους πολύ πρωί.

Κι όταν κάποτε ήταν έτοιμη και την ξαπόστελνε γεμίζοντας τις χούφτες της με χρήματα, τότε πήγαινε και καθόταν στο σαλόνι κι άρχιζε να ακούει με τις ώρες τις παλιές μα εκπληκτικές της ηχογραφήσεις.

Ήταν λυρική σοπράνο και στη φωνή της συγκεντρώνονταν με τρόπο μοναδικά μαγικό όλες οι αποχρώσεις και οι ήχοι των διάφορων καμπανιστών μετάλλων. Το αποτέλεσμα δεν είχε αφήσει κανέναν ασυγκίνητο, κι αυτό ακριβώς φρόντιζε πάντα να το εκμεταλλεύεται η Νεφέλη για να πετύχει τους σκοπούς της.