φωτιά κι ασήμι

32

Αθήνα 2014

Η Ναταλία καθόλου καλά δεν κοιμήθηκε εκείνη τη νύχτα. Στριφογύριζε διαρκώς στο κρεβάτι αν και κάθε φορά που το καταλάβαινε υποχρέωνε τον εαυτό της να σταματήσει για να μην ξυπνήσει και τον Έκτορα. Εκείνος πάντως καθόλου δε φάνηκε να αναστατώνεται από τη δική της ανησυχία.

Τελικά, λίγο πριν τις εφτά το πρωί έπαψε να προσπαθεί να κοιμηθεί και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Μπήκε στην κουζίνα κι ενεργοποίησε το βραστήρα. Είχε καταλάβει πως σε τίποτα δε θα τη βοηθούσε ο καφές κι είχε έτσι αποφασίσει να φτιάξει κάτι που θύμιζε έντονα τσάι, ήταν ωστόσο απαλλαγμένο από οποιαδήποτε μορφή τείνης. Μύριζε φράουλα και κεράσι και της άρεσε αν και δεν το έπινε πολύ συχνά.

Όσο περίμενε το νερό να βράσει αναθυμόταν την προηγούμενη μέρα που της φαινόταν πλέον τεράστια σε διάρκεια και πολύ πυκνή σε γεγονότα.

Τον Ρωμανό καθόλου δεν τον είχε βγάλει από το νου της και με δυσκολία είχε μπορέσει να επιβληθεί στον εαυτό της για να μην του στείλει κανένα μήνυμα. Δεν ήξερε επίσης αν της είχε στείλει κι εκείνος κάτι, έτσι, καταλαβαίνοντας πως δε θα είχε νόημα να προσπαθήσει να αντισταθεί άλλο πήρε το κινητό που το είχε κλείσει λίγο πριν ξαπλώσει κι αφού το άνοιξε βάλθηκε να περιμένει.

Τρία μηνύματα την περίμεναν, τα δύο από εκείνον και το τρίτο από την καλύτερη της φίλη. Άνοιξε πρώτα το δικό της:

«Πού είσαι ομορφούλα; Έχουμε να κάνουμε μια συζήτηση οι δυο μας, δε φαντάζομαι να το ξέχασες ή ακόμη χειρότερα να πίστεψες πως το ξέχασα εγώ λόγω της εγκυμοσύνης μου; Σήμερα θα δω την κόρη του κυρίου Δελή και θα ήθελα να είμαι προετοιμασμένη για τη συνάντηση μου μαζί της. Όχι πως φταίει το παιδί σε τίποτα»...

Η Ναταλία αναστέναξε κι έριξε στην αχνιστή κούπα το φακελάκι με το εκχύλισμα. Ήταν αλήθεια πως με όλα όσα είχαν γίνει την είχε αμελήσει ολοφάνερα την Ρουμπίνη αλλά πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά;

Πληκτρολόγησε πάντως μια σύντομη απάντηση πριν διαβάσει τα μηνύματα του Ρωμανού:

«Καλημέρα, τίποτα δεν ξέχασα, και τη δανάη θα σου την φέρω εγώ η ίδια. Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα για να μιλήσουμε, έγιναν πολλά και το κυριότερο χθες έφυγε από τη ζωή η μητέρα του κυρίου δελή».

Αφού το έστειλε σωριάστηκε σε μια καρέκλα και άρχισε να πίνει αργά το ρόφημα ανοίγοντας το πρώτο μήνυμα του Ρωμανού: