A Lost Faith (Leap of Faith Book 3)

Chapter 32 - Mission Accomplished

Nang gabing yon, ang huling activity nila ay ang born fire ceremony.   Pinatayo silang lahat na nakabilog sa gilid ng isang bornfire.

Bago matapos ang huling activity nila ng hapong yon binigyang sila ng dalawang piraso ng stationary, sa isa kailangan nilang isulat ang mga bagay na gusto nilang baguhin, tapusin o kalimutan at sa isa naman mga bagay na gusto nilang simulan o gawin para magbago ang pakikitungo sa mga kasamahan o sa pagbabago ng kanilang buhay.  Pinagawa din ni Ms. Nikki sila Ace at Raine.  Yon ang pinadala sa kanila para sa bornfire ceremony.

Ms. Nikki:  Ang apoy na yan, na nakakapaso, nakakasira at nakakasunog ang gagawin nating sandata para putulin, tapusin  o sunugin ang mga bagay na nakakapagpabigat ng ating kalooban.  Isa-sa ninyong itapon sa apoy na yan ang mga isinulat ninyo na gusto ninyong baguhin, tapusin o kalimutan. You are not forced to tell us what's on the paper but if you would want to share, and if it makes you feel better to share your thoughts then do so.

Nauna si  Denver...

Denver:  I think you all know what I want to change and stop. So here we go, burn my temper and all the anger that is bottled up inside me that caused me to be the monster you are saying I am.

Lahat:  Burn fire burn.

Sumunod na ang iba pa, may nagshare merong hindi.  Nung turn na ni Leslie.  Nakatitig ito sa apoy.

Leslie:  Burn all my fears, frustrations and fatigue so that I may continue on.

Lahat: Burn fire burn.  

Bago matapos ang sasabihin nito gumaralgal na ang boses pero pinalit na huwag maiyak tapos tumalikod na ito.  

Ace:  Burn, every negative feelings inside me so I may be free from fear.

Lahat: Burn fire burn.  

Raine:  Burn, all my doubts in people so I can learn to talk to them and be their friend.

Lahat: Burn fire burn.  

Nang matapos na silang lahat, mahina na ang apoy.  Ipinalagay naman sa kanila ang isinulat nila tungkol sa mga gusto nilang baguhin, simulan at gawin.  Pagkatapos nitong ilagay ang papel niya tumayo na si Leslie at naglakad sa beach.

Denver:  Now its time to grill some hotdogs and marshmallow. Enjoy the rest of the night.  

Naupo na sila sa mga plastic na banig na nakalatag sa paligid ng born fire at nagihaw ng hotdogs at marshmallow at nagkainan habang nagkakantahan o nagkukwentuhan.  Nang makaluto si Dean ng dalawa...

Ace:  Sige  na Kuya bigay mo na yan kay Ate Les para may kasabay siyang kumain.

Hinanap nga ni Dean si Leslie bitbit ang dalawang jumbo hotdogs na inihaw niya. Nakita niya ito sa salas nakaupo sa couch at may kausap sa cellphone.  Pinabayaan lang ito ni Dean pero tumayo sa likod ng dingding na malapit dito at narinig niya ang sinasabi nito at ng kausap sa video call.

Leslie:  Mommy, ano na sabi mo 6 months lang kayo dyan, its been almost two years.  Every time tumatawag ka sasabihin mo uuwi na kayo.  My naman, papano ako?  Sinong kasama ko dito? 

Mayamaya nagsimulang umiyak si Leslie...

Leslie:  Do you really hate me this much dahil iniwan tayo ni Daddy dahil ayaw niya sa akin? Ganito ba kalaki ang galit mo sa akin para iwanan ako?  Kasalanan ko ba My? THEN WHY DON'T YOU JUST COME BACK! You just abandoned me Ma, like the way Daddy did to us.

Humagulgol na si Leslie, pero pinilit ayusin ang sarili.

Leslie:  Kung ayaw mo ng umuwi dito, pabayaan mo ng umuwi si Lance. Tumatawag siya sa akin ayaw niya dyan.  Let him stay with me... yun man lang ibigay mo na sa akin.  Just let Lance come back. Hindi na kita guguluhin. Ma, please.  two years na akong inaalagaan, sinasamahan ni Dean. He has too much up in his sleeves yung family, yung pressures ng responsibility niya sa negosyo tapos dumagdag pa ako. This is too much for him to handle. Although he never complain pero kilala ko si Dean kahit gaano kahirap at kapagod hindi siya magrereklamo so I had to let him go. Nahihirapan na siya Ma, I have to take care of myself para hindi na niya ako iniintindi. Now, all I am asking is to let Lance go home para may kasama ako.  Ma, please.