Mr. Bad Boy's Bride

PART TWO PROLOGUE:

Sorry sa late upload. 11 days straight akong may work at OT pa lagi. Workaholic eh...

I hope magustuhan niyo to. At dahil prologue ito, pahapyaw pa lang. Salamat sa bonggang comments niyo last chapter. Kaloka. Love you, guys! :*

Dedicated dun sa pinakamahaba at kalokang comment sa last chapter. :)) (Later ko i-dedic. Nagmamadali ako. XD)

PROLOGUE:

 

 

 

The wind is chilly this morning. Just like the first morning she went completely out of his life.

 

 

 

Nakagawian na niya ang araw-araw na umakyat na rooftop ng mansiong ito. It has been a year, he thought. Isang taon na rin ang lumipas simula ng nawalan na ng saysay at gana ang buhay niya. Isa na nga yata siyang zombie. Araw-araw ay parepareho ang ginagawa niya. Ni hindi na nga siya nagpapanggap sa lahat na sinusubukan niyang mabuhay.

 

 

Para saan pa? 'Yan ang lagi niyang tanong. Wala na rin naman siya.

 

 

 

Today marks the 365th day she's gone. Yes, she may be gone but he knows where she is. Magaling sila ni Mico. But give him some credit. Iba ang nagagawa pag nagdurusa. Kahit imposible ay nakakaya.

 

 

 

Nagtatago siya at ang kaibigan niyang si Mico ang tumulong dito. Hindi siya tanga. Alam niyang maaaring manumbalik ang dating pagsasamahan ng dalawa pero kung nakapagdesisyon na rin si Meeraya na layuan at iwan siya, pwes siya, may napagdesisyonan din. He won't force her to come back. Papabayaan niya iyong mahal niya sa gusto nito. And that may have been the only one selfless thing he ever did in his life.

 

 

Nakatitig siya sa kanyang tattoo sa kanang pulso.

 

 

Je suis à toi

 

 

Umihip ang hangin at napapikit siya para namnamin ang kahulugan ng kanyang tattoo. I am yours.

 

 

 

Naalala niya bigla yung unang pagkikita nila.Yung tunay na unang pagkikita nila. Alam niya kasi na may sinabi siya noon nang magtanong ito tungkol sa “Pigeon”, nagsinungaling siya na ang unang tagpo nila ng babaeng mahal niya ay nang umiiyak at ito, at siya ang sumagip. Pero ang totoo? Walang karoma-romantic na aspeto ang unang pagtatagpo nila. Walang prinsensang umiiyak at walang prinsipeng darating para sagipin ang prinsesa. Wala dahil kakaiba ito.

She was such a head turner. Even at 15, she can captivate the eyes of many people with her alluring smile and sparkling eyes. That was why he couldn't take his eyes off her.