Let's Grow Up Kid • 1D • VOLTOOID • #2

50. Liam

'Shhush... Shhh..' Voorzichtig wieg ik Faith  heen en weer in een poging haar zachter te laten huilen en uiteindelijk te laten stoppen.

Terwijl ik een boos gevoel probeer weg te stoppen, kijk ik naar mijn kleine meid: haar oogjes zijn rood en dik van het huilen en om eerlijk te zijn ziet ze er uitgeput uit...

'Ik ga haar naar bed brengen.' Zeg ik nors wanneer Maaike Faith haar knie verzorgd heeft en de pleister erop geplakt heeft.

Het is verrassend stil achter me, ik denk dat iedereen geschrokken is van de valpartij van mijn dochter...

Eenmaal op haar kamer aangekomen trek ik haar bikinietje uit om haar pyjama aan te kunnen doen nadat ik haar afgedroogd heb: ze was helemaal nat en koud geworden.

Zodra ik Faith haar tandjes gepoetst heb geef ik het meisje voor me een kus op haar hoofdje, waardoor ze me een knuffel geeft met haar kleine armpjes en ik een warm gevoel van binnen krijg.

Het is een schat van een meisje!

Wanneer ik nog een keer gecontroleerd heb of ze niet heel koud is en het wel warm genoeg heeft, leg ik haar in haar bedje.

Faith heeft een bed en nog een box waar ze af en toe in slaapt.

Maaike en ik proberen Faith langzaam over te laten stappen van haar box naar een bed, we zijn bang dat ze door de plotselinge verandering niet goed zal slapen voor een paar dagen, tot ze eraan gewend is en daarom hebben we dit besloten.

Wanneer ik mijn kleine deugniet in het bedje leg valt ze bijna direct in slaap na een 'Weltruste, meisje.'

Ik besluit nog even bij haar te blijven, ook al slaapt ze al, het maakt me niet uit.

Ik pak de stoel die in de hoek van de kamer staat erbij en zet hem zo zacht mogelijk bij het bedje van Faith neer waar ze in ligt. 'Slaap lekker, grote meid.'

Het was fijn om haar zo rustig te zien, het gaf mij ook rust om de een of andere reden.

Haar verdrietig te hebben gezien maakte me alleen maar boos eigenlijk...

Het maakte me boos dat Harry en Louis niet oplette en het maakte me boos dat ze haar niet opvingen toen ze viel!

Ik maakte me pas zorgen over dat soort dingen als ze gebeurd waren, terwijl Maaike ze al aan voelde komen... Het maakte me boos dat ík het niet aan had zien komen!

Het was gewoon klote dat dit gebeurd was, het was zo onnodig!

Ik besefte me ook wel dat de jongens er niets aan konden doen, wisten zij veel dat het glad was?!

Ik wil alleen dat het niet meer gebeuren gaat, maar ik weet ook dat dat nooit zal gaan gebeuren!

Vallen is niet het ergste wat er mis kan gaan, misschien staat het wel bovenaan het lijstje met ¨minst erge dingen die uw kindje kunnen overkomen¨!

Ik wil haar alleen maar beschermen...

Hoofdstuk 50 alweer!!!!!  *kijkt geschrokken voor zich uit* Het gaat zo snel!!