Let's Grow Up Kid • 1D • VOLTOOID • #2

64. Niall

'Niall?' Een zachte stem vult de kamer en ik kijk verbaast op als ik die stem herken als die van Liam.

Opgelucht dat Maaike hem eindelijk uit de tour bus gekregen heeft draai ik me naar hem om. 'Goed je weet te zien, maat.'

Hij knikt voorzichtig een trieste glimlach staat rond zijn lippen en een trilligerige zucht verlaat zijn mond. 'Ik wil je bedanken dat ik hier mag blijven voor een tijdje, door het gedoe met-'

Hij stopt met praten, blijkt de naam Ivy niet uit te durven spreken en ik trek Liam in een stevige knuffel. 'Zeg het maar niet, ik snap je wel...'

Ik laat Liam weer los die me dankbaar aankijkt en begin weer te praten. 'Natuurlijk mag je hier blijven, zo lang je maar wilt!'

Liam kijkt me niet aan, maar kijkt even naar Faith die op de bank in slaap gevallen is. 'Ik zal zo snel mogelijk naar een nieuw huis kijken, dan hebben jullie zo min mogelijk last van mij.'

Ik kijk Liam afkeurend aan. 'Volgens mij snap je iets niet aan ¨Zo lang je maar wil¨. Al blijf je de rest van je leven bij mij en Maaike wonen, dat mag van ons, echt waar!'

Liam knikt glimlachend. 'Dat is lief, maar we zien na de tour wel hoe snel ik een huis hier in de buurt kan vinden.'

Ik zucht. 'Doe nou eens rustig aan, accepteer dat we er voor je zijn nu jij het wat moeilijk hebt, we zijn er altijd voor je! En bovendien weet ik zeker dat Faith het ook niet erg vindt om haar vader nu weer elke dag te zien.'

Liam knik bedenkelijk, wetend dat ik een punt heb, maar alsnog weet ik dat hij zich er niet fijn bij voelt om lang bij ons te blijven. 

'Mag ik een vraag stellen?' Vraag ik en kijk Liam voorzichtig aan, niet goed wetend of ik de vraag wel kan stellen. 'Hij kan misschien hard aankomen, kan je daar al tegen denk je?'

Liam schudt per direct zijn hoofd. 'Nee, maar stel hem maar gewoon, het moet er toch ooit van komen...'

Ik knikt en Liam kijkt me afwachtend aan, door de zenuwen prutst hij aan de onderkant van zijn trui.

'Moet je je spullen nog uit het appartement halen? Ik neem aan dat Ivy daar blijft wonen?'

Ik zie Liam zijn blik vertrekken en voel me direct slecht dat ik het gevraagd heb...

 Tranen verschijnen in  zijn ogen, maar hij bijt hard op zijn lip om ze tegen te houden, maar het lukt hem niet...

Gefrustreerd veegt hij ze weg. 'Ja..'

Ik sla zijn arm om hem heen en leid hem naar de bank. 'Je bent daar nog lang niet klaar voor, of wel soms?'

Liam schudt zonder woorden zijn hoofd en ik zie aan hem dat hij liever alleen is, maar ik ga hem zichzelf echt niet op laten sluiten in de tourbus, niet weer!

'Zal ik het voor je doen?' Ik kijk Liam vragend aan. 'Ik ken je nu al zo lang, ik weet negen van de tien keer wel wat je wel en wat je niet wil. Dan hoef je haar niet onder ogen te komen en heb je toch je spullen gehaald. Anders moet dat onder de tour en dat is nogal onhandig als je in het buitenland zit...'

Liam knikt naar me en stuurt me een dankbare blik.

'Dan doen we dat.' Glimlach ik en klop Liam op zijn schouder voordat ik hem toch alleen laat met een slapende Faith om een belletje naar Ivy te maken.