Let's Grow Up Kid • 1D • VOLTOOID • #2

63. Maaike

Ik trek de voordeur achter me dicht en houd daarbij het bord met eten erop zo goed mogelijk vast, hopend dat het eten er niet afvalt.

Zwijgend loop ik naar de tourbus waar Liam nu al een paar dagen in leeft.

Hij is er niet meer uitgekomen om te eten (vandaar dat ik het hem breng), sociaal te doen en sluit zich af van de wereld. 

Volgens mij maakt hij er zijn missie van om zich van alles af te sluiten...

Des te dichter ik bij de deur kom, des te beter ik hem kan horen zingen en ik besluit even te luisteren naar het liedje: het komt me niet bekend voor, zou hij het net geschreven hebben!?

The feeling you gave to me,

The pain you made me feelIt's the hardest and I,

I wanna know what went wrong,

I wanna know what I could do better

But now it's over and my chances are gone

Heartache, that's what it is

Pain, so hard to handle

Tears, so much I can't see

Heartache, that's what it is

'Liam, eten.' Ik druk de klink naar beneden van de tourbus wanneer ik besluit dat het liedje de verkeerde kant opgaat, maar hij zit dicht. Op slot dus...

Gerommel komt uit de bus en Liam zijn stem klink zwak wanneer hij begint te praten. 'Heb geen tijd om te eten, ben druk bezig.' 

'Dat zal vast wel, maar je gaat eten Liam, doe de deur open, of ik ram de deur persoonlijk in.'

Er volgt een moment stilte, maar Liam opent uiteindelijk toch de deur ik kijk hem dankbaar aan.

'Hier, je zal vast honger hebben...' Zucht ik zachtjes wanneer ik het bord in Liam zijn handen druk samen met het bestek en de deur weer op slot klik in de hoop dat hij zich wat meer op zijn gemak voelt.

Liam begint eerst met tegenzin te eten, maar daarna lijkt hij -gelukkig- blij te zijn dat ik eten gebracht heb.

'Li? Ik wil een deal met je maken.' Liam kijkt even op zijn hoede op, waardoor ik hem eindelijk goed kan zien en dus ook hoe slecht hij er eigenlijk uitziet.

Hij is wit, dikke wallen staan onder zijn ogen en zijn gezicht is wat ingevallen wat aangeeft dat hij afgevallen is en dus veel te weinig gegeten heeft.

'Ja?' Zijn normaal gesproken prachtige softe stem is nu hard en schor geworden en snel geef ik hem een flesje water dat ik meegenomen had zodat hij zijn -waarschijnlijk- droge keel kan verzachten.

'Kom hier idioot...' Zucht ik wanneer ik hem onaangekondigd in een knuffel trek. 'Je moet wel voor jezelf zorgen nu je een gebroken hart hebt...'

Deels om de tranen die in mijn ogen tevoorschijn zijn gekomen niet op te laten vallen en deels omdat ik weet dat hij gewoon een knuffel nodig trek ik hem nog iets steviger tegen me aan en wrijf geruststellend over zijn rug wanneer zijn lichaam weer begint te schokken. 

Ik heb hem nu al voor de tweede keer aan het huilen geregen, great.....

'Trek weer bij mij en Niall in, alsjeblieft?' Zeg ik nu ook met trillende stem terwijl ik hem loslaat, maar hem nog steeds over zijn arm blijf wrijven.

'Je hoeft je niet zo te voelen, Liam, dat is Ivy niet waard.' Ik probeer me sterk te houden, maar de verdriet van Liam doet mij ook veel pijn, niet alleen hemzelf

'Trek bij mij in, dan heb je geen zorgen aan je hoofd en dan zorgen Niall en ik voor je. Dan kan jij je verdriet rustig verwerken.' Liam knikt. 'Dank je, Maaike, dat waardeer ik.'

Ik lach door mijn tranen heen. 'Kan je de tour aan, of heb je meer tijd nodig?'

Liam lijkt even te schrikken wanneer hij bedenkt dat de tour al dichtbij komt, maar schudt dan zijn hoofd. 'Ik ga mee doen, afleiding is goed voor me.'

Ik protesteer. 'Niet met de hoeveelheid als je nu doet! Je eet niet, slaapt niet, je sluit je af! Beloof me dat niet meer te doen, Liam!'

Hij knikt twijfelend waarop ik hem dankbaar aankijk. 

'Ik ga het proberen, oké? Op de concerten ga ik me helemaal focussen en laat ik me gaan, maar daarnaast zal ik proberen uit mijn slaapcabine te komen.' Hij zegt het dapper, maar iets in zijn stem verraadt dat hij er heel veel moeite voor moet gaan doen.