Let's Grow Up Kid • 1D • VOLTOOID • #2

74. Liam

'Leuk dat je wilde komen, ma.' Glimlachend geef ik haar een knuffel en blij slaat ze haar armen ook om mij heen.

'Hoe gaat het met je, jongen?'

Ik haal me weer uit de knuffel en kijk haar pijnlijk aan. 'Wel beter, maar het blijft moeilijk...'

Mijn moeder kijkt me met een bezorgde, maar tegelijkertijd ook strenge blik aan. 'Ben je nog steeds niet over Ivy heen?'

Ik zeg niets, starend naar mijn voeten kijkend en wetend dat ik eens over haar heen moet komen.

'Hmm...' Mijn moeder zucht even. 'Laten we maar naar binnen gaan, ik kan niet wachten om Faith te zien! En Niall en Maaike ook niet natuurlijk.'

Snel open ik de deur naar de woonkamer en loop ik na mijn moeder voorgelaten hebben naar de bank waar ik dan ook op ga zitten.

'Hallo Karen, heb je zin in taart? Ik heb een speciale taart gebakken!' Maaike omhelst mijn moeder trots en ze is duidelijk blij om haar weer te zien.

'Als je hem speciaal gemaakt hebt omdat ik zou komen, dan natuurlijk! Doe maar een lekker stuk!'

Maaike lacht en loopt glimlachend richting de keuken om de speciale taart aan te snijden.

Ik weet wat ze met de speciale taart bedoelt, dus weet waarom ze de taart gebakken heeft.

'Wat?' Mijn moeder kijkt eerst met grote ogen naar de taart, dan naar mij en dan naar Niall en Maaike die dicht naast elkaar op de bank zitten. 'Je krijgt een tweede kindje!? Gefeliciteerd, Meid! En Niall ook, natuurlijk!' 

Met tranen in haar ogen kijkt ze nog eens naar de taart die een roze en blauwe glazuurlaag heeft, met daarop een baby in een wit rompertje van marsepein.

Ze staat op van de bank en trekt Maaike in een knuffel. 

Daarna is Niall aan de beurt. Ook hij slaat gelukkig lachend zijn armen om mijn moeder heen en ik glimlach bij het gezicht.

'Ik moet vaker langskomen!' Roept mijn moeder opeens. Allemaal kijken we haar vragend aan.

'Dan heb jij wat rust met die kleine op komst en dan kan ik wel op Faith passen.' Ze kijkt ons aan alsof het het beste plan ooit is.

'Ik ben er ook nog voor Faith hoor, ma. Voor als je dat even vergeten was?'

Mijn moeder kijkt me even zwijgend aan. 'Stil jij, ik zoek alleen een goed excuus om sowieso één keer in de week langs te komen...'

Ik begin te lachen. 'Meen je die?! Je weet dat je altijd langs mag komen als je dat wil!'