Let's Grow Up Kid • 1D • VOLTOOID • #2

91. Maaike

'Vertel, wat is er?' Niall kijkt me enigszins afkeurend aan en ik weet precies waar dat door komt: hij heeft door dat er iets is, maar had gewild dat ik er uit mezelf mee zou komen.

Maar dat had ik niet gedaan, ik wilde niet als dat mens met de duizend onzekerheden overkomen...

Het was een logisch moment om te vragen wat er mis was, want de film was net afgelopen en we lagen zonder iets te zeggen in elkaars armen.

'Maaike?' Vroeg Niall nog een keer, ik zweeg eerst en keek even naar mijn buik.

Hij was erg dik, wat logisch was, want inmiddels was mijn zwangerschap zo ver, dat ik over een week uitgerekend ben. En daar lag het hele probleem.

We hadden het al tegen iedereen verteld: vrienden, oma's, opa's, ooms, tantes, Niall zijn ouders, ga zo maar door. 

De afgelopen weken hebben we rondgereisd om bij familie aan te kloppen en trots mijn groeiende buik te laten zien. Iedereen had er positief op gereageerd en gelukkiger konden Niall en ik niet zijn!

'Ik heb het mijn ouders niet verteld, Niall.' Een stilte volgde en Niall kwam wat meer overeind te zitten om me aan te kunnen kijken met een vragende blik in zijn ogen. 'Dat wilde je toch niet?Heb je spijt?'

Ik haalde mijn schouders op. 'Ja, nee! Ik weet het niet, ze reageerde zo slecht op Faith, dat ik het eigenlijk niet durf. En dan is het ook nog niet eens van Liam... Waarschijnlijk worden ze gek! Vooral als ik moet vertellen dat het van jou is, jij was de persoon die ze samen met Liam het huis uit zette, terug naar huis. En dat ging er niet zo vriendelijk aan toe.'

Ik haalde ongerust adem, ik merkte dat ik mezelf aan het druk maken was en dat was alles behalve de bedoeling met een baby in je buik...

'Waarom twijfel je dan alsnog?' Niall wierp een bezorgde blik op me en vertelde me dat ik rustig adem moest blijven halen.

'Omdat ik door het ze niet te vertellen nog meer afstand van ze neem, ik bedoel, als ze ooit weer contact willen -dat we al eigenlijk niet meer hebben, en ze komen erachter dat ik een tweede kind heb...' Ik liet Niall zelf in zijn hoofd de rest van de zin aanvullen, ik wilde er niet aan denken wat er dan zou gebeuren, want gezellig zou het niet zijn!

'Daar zeg je het al, als ze er zo'n groot probleem van maken, waarom zou je dan willen dat ze het te weten komen?' Niall streelde me liefdevol over mijn wang en drukte een zorgzame kus op mijn voorhoofd.

'Het zijn wel mijn ouders, Niall...'

Hij knikte. 'Weet ik, maar je ouders horen je te steunen. Ze mogen de keuzes die je gemaakt hebben onverstandig vinden, maar ze mogen je er niet op afkeuren. Ze horen je alsnog te steunen. Als ze dat niet doen, moet je jezelf afvragen wat je zelf wil. Ik snap best dat je ouders niet blij zijn dat je op deze leeftijd al een kind hebt, zelfs bijna een tweede! Maar...' Hij wachtte even met praten om zijn woorden krachtiger te laten klinken. 'Als jij bang bent voor hoe je ouders reageren op je zwangerschap, is er iets mis Maaike.'

Ik knikte en veegde een traan weg, ik was zo emotioneel geworden door de zwangerschap, en als Niall dan ook nog zulke lieve dingen als dit zei.... Nou, sorry hoor, maar dan hou ik het niet droog!

Hij veegde mijn tranen weg en ging op fluistertoon verder, het was geruststellend moest ik zeggen! 'En als je nog steeds spijt heb dat je het niet tegen ze verteld hebt, dan doen we dat later alsnog, oké?'

Ik knikte, lichtelijk glimlachend en Niall onwijs dankbaar voor zijn lieve, maar vooral wijze woorden.

Ik wist gewoon dat Niall gelijk had en hij kon me altijd weer opnieuw geruststellen!