HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version

Πρόλογος

Κοιτούσε όλους εκείνους τους φακέλους που ήταν αραδιασμένοι στο γραφείο του.

«Κάποια στιγμή πρέπει να τα ανοίξεις!!!» άκουσε την φωνή της Πέπερ στο μυαλό του για ακόμη μια φορά.

Προσπαθούσε εδώ και καιρό να τον πείσει να ανοίξει τα γράμματα αλλά πάντα έβρισκε μια δικαιολογία. Ή ακόμα καλύτερα, μια δικαιολογία εμφανιζόταν από μόνη της γλιτώνοντας τον από τον κόπο.

Σήμερα όμως ένιωθε την τεράστια στοίβα με τα γράμματα να τον τραβά σαν μαγνήτης και όσο κι αν προσπαθούσε να πολεμήσει την παρόρμηση του τόσο πιο ισχυρή γινόταν η επιθυμία του.

Πλησίασε το γραφείο με αμφιβολία.

Κάθισε στην καρέκλα παίρνοντας στα χέρια του έναν τυχαίο φάκελο. Δεν υπήρχε όνομα αποστολέα. Σε κανένα γράμμα δεν υπήρχε.

Μέσα του ευχόταν να ήταν κάποιο από εκείνα τα γράμματα που τον αποκαλούσαν έναν χαμένο για να μπορεί να σηκωθεί και να φύγει χωρίς τύψεις.

Έσκισε τον φάκελο βγάζοντας το χαρτί.

«Ποιος στο διάολο στέλνει γράμματα αυτές τις μέρες;» σκέφτηκε ξεδιπλώνοντας το χαρτί.

«Αγαπητέ κύριε Σταρκ,

Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που σας θαυμάζουν.

Άνθρωποι που κάποτε ήταν αδύναμοι, χωρίς ελπίδα.

Κι όμως εσείς τους δώσατε ελπίδα. Τους δώσατε ελπίδα και μετά από όσα κάνατε σας σέβονται. Ο κόσμος σας χρειάζεται γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι κακό και πάντα θα εμφανίζεται.

Δεν μπορώ να φανταστώ την απώλεια σας αλλά αν η απώλεια που νιώθουμε όλοι οι υπόλοιποι είναι η μισή από την δική σας τότε πρέπει να είναι χάλια.

Και είναι εγωιστικό να σας ζητάω να συνεχίσετε μετά από όλα όσα έχετε περάσει... αλλά δεν μπορείτε να διαλύσετε τους Εκδικητές.

Σας χρειαζόμαστε.

Ο κόσμος σας χρειάζεται.

Μας δώσατε ελπίδα και έναν σκοπό.

Μας δώσατε φωνή.

Κι όσο ηλίθιο κι αν ακούγεται, υπάρχουμε πολλοί εκεί έξω που είμαστε διατεθειμένοι να πάρουμε την δικαιοσύνη στα χέρια μας εάν τα πράγματα χειροτερέψουν. Είμαστε έτοιμοι αλλά δεν θα γίνουμε ποτέ σαν εσάς. Για αυτό μην μας αφήνετε μόνους. Επιστρέψτε!!!

Επανενώστε τους Εκδικητές!!!»

«Επιτέλους!!! Αποφάσισες να τα διαβάσεις.» είπε η Πέπερ από την πόρτα του γραφείου.

Ήταν τόσο απορροφημένος με το γράμμα που δεν κατάλαβε ότι γύρισε σπίτι.

«Μπα. Απ' ότι φαίνεται ήταν κακή ιδέα.» της είπε αφήνοντας αδιάφορα το γράμμα πάνω στο γραφείο.

«Τόνυ!!!»

«Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κάτσω να διαβάσω αυτά τα γράμματα. Δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένεις.»

«Γιατί πρέπει να καταλάβεις ότι κάνεις λάθος Τόνυ. Για αυτό.»

«Είμαι ο Τόνυ Σταρκ, ποτέ δεν κάνω λάθος. Και επίσης δεν είμαι ο μόνος που το αποφάσισε.»

«Αλλά μπορείς να τους αλλάξεις γνώμη.»

«Το θέμα είναι ότι δεν θέλω. Τελείωσε Πέπερ. Οι Εκδικητές τελείωσαν!!!»

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Soundtrack by: Brand X Music - Infinitus