HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version

47: Αναπάντεχη Συνάντηση

Οι έρευνες είναι δύσκολες. Και γίνονται ακόμα πιο δύσκολες όταν το πρόσωπο που ψάχνεις αποδεικνύεται πως είναι φάντασμα.

Για ακόμα μια φορά σκέφτομαι πως έκανα λάθος που έκρυψα το μοναδικό μας στοιχείο από τον Μπάκυ και τον Σαμ. Οι έρευνες για την Έλεν Σκοτ είναι άκαρπες και η υπομονή μου είχε προ πολλού εξαντληθεί.

Όσο περισσότερο έψαχνα τόσο περισσότερο βεβαιωνόμουν ότι η Μάσκ μου είχε δώσει ψεύτικο όνομα.

Η Έλεν Σκότ είναι λες και ξεφύτρωσε από το πουθενά. Και αυτό είναι που με προβληματίζει περισσότερο. Το πιο παλιό αρχείο σχετικά με εκείνη χρονολογείτε στο 2009 και πριν από αυτό δεν υπάρχει τίποτα.

Δεν υπάρχει καμία φωτογραφία, κανένα αρχείο με το πρόσωπο της. Μόνο το όνομα της εμφανίζετε σε αρχεία. Μισθωτήρια διαμερισμάτων, λογαριασμοί ξενοδοχείων σε διάφορες τοποθεσίες του κόσμου. Όμως ούτε μια φωτογραφία. Και όσα βίντεο από κάμερες ασφαλείας κι αν κοίταξα δεν με βοήθησαν και πολύ.

Το μόνο που ανακάλυψα είναι πως φοράει μια ξανθιά περούκα και ένα ζευγάρι γυαλιά κρύβοντας την αληθινή της εμφάνιση.

Μετά από τόσες ημέρες που ψάχνω για την Σκότ έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ψεύτικο όνομα και είμαι απολύτως σίγουρη για αυτό όταν δεν καταφέρνω να βρω ούτε έναν που να μπορεί να συνδέετε με την Σκότ είτε ως συγγενής είτε ως φιλικό πρόσωπο.

Και αυτό με κάνει να ανησυχώ.

Είναι το άγνωστο που με φοβίζει περισσότερο.

Ποια είναι η Έλεν Σκότ;

Είμαι κλεισμένη στο Αρχηγείο των Hawkeye εδώ και τρεις ημέρες και δεν νομίζω πως θα καταφέρω να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Και δεν πρόκειται να βρω καμία απάντηση αν μείνω εδώ μέσα.

Σηκώνομαι από την καρέκλα του μικρού γραφείου όπου πραγματοποιώ τις έρευνες μου για την Σκότ παίρνοντας μια βαθειά ανάσα.

Έχοντας δώσει τα κλειδιά του Αρχηγείου στον Μπάκυ ήταν προφανές ότι δεν μπορώ να έχω τα στοιχεία για την Σκότ στο ισόγειο σε κοινή θέα. Το καλύτερο μέρος για να κάνω τις κρυφές μου έρευνες ήταν στο μικρό γραφείο στον επάνω όροφο.

Κλειδώνω την πόρτα πίσω μου και κατευθύνομαι στον χώρο με τον εξοπλισμό μου. Αυτή την φορά παίρνω το τόξο, τα βέλη μου και τα τέιζερ της Νατ. Μαζεύω τα μαλλιά μου σε ένα κότσο και φοράω ένα ζευγάρι γάντια για να μην αφήσω κανένα αποτύπωμα.

Τέλεια Κέιτι! Τώρα θα προσθέσεις και τις διαρρήξεις στο βιογραφικό σου!!!

Φτάνοντας στο Χελς Κίτσεν δεν μπορώ παρά να ανακαλέσω στην μνήμη μου την τελευταία φορά που είχα βρεθεί εδώ. Ήταν την ημέρα που είχα επισκεφθεί την Τζές για να της πω να σταματήσει τις έρευνες για τον Ντέρεκ. Την ημέρα που είχα φύγει από την Νέα Υόρκη!!! Υπάρχει ένα διαμέρισμα το οποίο νοικιάζετε ακόμα στο όνομα της Σκότ. Με λίγη τύχη θα υπάρχει κάτι εκεί μέσα που μπορεί να με βοηθήσει. Ή μπορεί να πηγαίνω κατευθείαν στο στόμα του λύκου.

Με λίγο ψάξιμο παραπάνω έμαθα πως οι γείτονες δεν είχαν δει κανένα να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα τα τελευταία επτά χρόνια. Όμως όπως και να 'χει δεν γίνεται να μπω από την είσοδο. Μάτια και αυτιά υπάρχουν παντού.

Είναι περασμένα μεσάνυχτα όταν παραβιάζω την ασφάλεια ενός παραθύρου και μπαίνω μέσα αθόρυβα. Βρίσκομαι στο σαλόνι του ευρύχωρου διαμερίσματος και ανάβω με αμφιβολία τον μικρό φακό που έχω μαζί μου.

Το διαμέρισμα είναι πλήρες επιπλωμένο. Γεμάτο σκόνη και όπως ακριβώς το περίμενα... χωρίς καμία φωτογραφία της Σκότ. Η διακόσμηση είναι μηδαμινή. Μόνο έπιπλα και τίποτα παραπάνω.

Φαίνεται πως έχει χρόνια να μπει εδώ μέσα κάποιος. Το μαρτυρά η σκόνη η οποία κυριαρχεί στον χώρο. Κυριολεκτικά το κάθε μου βήμα σηκώνει μικρά συννεφάκια σκόνης και οι σόλες των παπουτσιών μου αφήνουν απροκάλυπτα αποτυπώματα στο πέρασμα μου. Αποτυπώματα σαν κι αυτά που βρίσκω μπροστά μου στον διάδρομο. Αποτυπώματα που δεν προέρχονται από τις σόλες των παπουτσιών μου. Αποτυπώματα κάποιου άλλου!!!

Από κάπου μέσα στο διαμέρισμα ακούω έναν ανεπαίσθητο θόρυβο.

Δεν είμαι μόνη μου!!!

Κλείνω τον φακό μου ξεδιπλώνοντας το τόξο και τοποθετώ ένα βέλος καθώς πλησιάζω προς το μέρος απ' όπου έρχεται ο ήχος.

Είναι παγίδα. Είναι σίγουρα παγίδα!!!

Ο ήχος με οδηγεί έξω από ένα δωμάτιο. Η πόρτα είναι μισάνοιχτη και ακούω καθαρά τον θόρυβο που κάνει κανείς όταν ψαχουλεύει.

Οκ Κέιτι θυμήσου τον κανόνα... αν χρειαστεί να ρίξεις μην ρίξεις για να σκοτώσεις!!!

Στέκομαι μπροστά από την πόρτα. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κλωτσάω την πόρτα αποφασισμένη σημαδεύοντας το ένα και μοναδικό πρόσωπο που δεν περίμενα ότι θα έβρισκα εδώ.

Γυρίζει με τα χέρια της ψηλά στον αέρα και εγώ μένω παγωμένη καθώς βλέπω το πρόσωπο της. «Σούζαν;»

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Soundtrack: The Chordettes - Mr. Sandman