HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version

42: Πύλες

«Χέι μαϊμουδάκι!!!» λέω καθώς επιστρέφω στο σπίτι.

«Γεια θεία Κέιτ. Πότε θα έρθεις να με δεις;» ρωτάει ο ανιψιός μου ο Ντάνιελ από την άλλη γραμμή.

«Θα είμαι εκεί την επόμενη εβδομάδα. Είναι εκεί ο μπαμπάς;»

«Ναι. Θα πάμε να δούμε τις φάλαινες στον ποταμό Χάντσον;»

«Εννοείται πως ναι!!! Θα μου δώσεις να μιλήσω στον μπαμπά;»

«Ναι. Μπαμπά;»

Ο Ντάνιελ δίνει το τηλέφωνο στον Τζέισον.

«Χέι Κέιτ. Όλα καλά;»

«Ναι. Ξέρεις... τρέχω για τις τελευταίες ετοιμασίες για την έκθεση.»

«Και πότε θα μας έρθεις;»

«Την Δευτέρα πετάω για Νέα Υόρκη. Ελπίζω να μπορέσεις να έρθεις στην έκθεση.»

«Εννοείτε. Θα φέρω και τον Ντάνιελ παρόλο που δεν περιμένω να εκτιμήσει τους πίνακες σου.»

«Μόνο τον Ντάνιελ θα φέρεις;» ρωτάω όλο περιέργεια.

«Ν... ναι.»

«Δεν θα φέρεις δηλαδή αυτή την κοπέλα από το γκρουπ υποστήριξης που σου έχει ζητήσει να βγείτε για καφέ τόσες φορές;»

«Όχι!!! Κέιτ τα έχουμε ξανά πει αυτά. Δεν είμαι έτοιμος.»

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. «Τζέι... έχουν περάσει πέντε χρόνια... το ξέρω πως δεν είναι πολλά... το ξέρω αυτό. Όμως κι εκείνη θα ήθελε να προχωρήσεις. Κοιτά έχεις ακόμα μερικές ημέρες. Η έκθεση είναι την επόμενη εβδομάδα. Δεν είναι ανάγκη να τα φτιάξετε ή κάτι τέτοιο. Μπορεί να έρθει απλά σαν φίλη. Εξάλλου είναι ολομόναχη.»

«Δεν ξέρω.» λέει γεμάτος αμφιβολία και από τον τόνο της φωνής του καταλαβαίνω πως δεν έχει σκοπό να προσκαλέσει κανένα.

«Όπως και να 'χει θα έχεις την πιο γαμάτη παρέα... εμένα!!! Πρέπει να κλείσω. Δώσε μια μεγάλη αγκαλιά στο Ντάνυ. Οκ;»

«Έγινε.»

«Γεια!!!»

Κατευθύνομαι προς το σπίτι με τρεις κυλίνδρους που περιέχουν τους πίνακες μου για την πρώτη μου έκθεση. Επιστρέφοντας από το Τόκυο κατάφερα να βάλω σε τάξη την ζωή μου ξανά. Ιδιωτική Ντετέκτιβ το πρωί, τιμωρός το βράδυ. Περίπου ένα χρόνο πριν προέκυψε και το ζωγράφος.

Παρόλο που ο Τζέισον μου είχε πει πως δεν χρειάζεται βοήθεια με τον Ντάνιελ δεν τον άκουσα. Και κάπως έτσι ζω ανάμεσα στο Λος Άντζελες και στην Νέα Υόρκη. Τρελή ζωή, το ξέρω.