HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version

39: Μονομαχία/Sentō

Ησυχία.

Δεν υπάρχει κανένας θόρυβος. Το μοναδικό που διαταράσσει την ησυχία είναι η ανάσα μου.

Σταθερή.

Κοφτή.

Εισπνέω από την μύτη και εκπνέω από το στόμα καθώς διαλογίζομαι.

Ξέρω πως όπου να 'ναι το γκόνγκ στην πέτρινη πλατεία θα ηχήσει. Σηματοδοτώντας την μονομαχία μου με τον Ρόνιν.

Ακούω το κελάηδισμα των πουλιών στα δέντρα. Το θρόισμα των φύλλων καθώς φυσάει ο αέρας. Νιώθω τα μαλλιά μου να κινούνται.

Διαλογίζομαι δεν ξέρω κι εγώ πόσες ώρες. Όλα είναι σκοτεινά και απλά παίρνω ανάσες.

Εισπνοή.

Εκπνοή.

Εισπνοή.

Εκπνοή.

Εισπνοή.

Νοκ νοκ!!!

Εκπνέω και ανοίγω τα μάτια μου.

Η πόρτα ανοίγει και ο Νόα μπαίνει μέσα. «Είσαι έτοιμη;»

Χαμογελάω στραβά καθώς θυμάμαι πως η Σένσει μου είχε πει πως δεν ήμουν έτοιμη. «Αυτό θα το μάθουμε σύντομα.»

«Κέιτ...»

Σηκώνομαι από το πάτωμα και παίρνω το κατάνα από το κρεβάτι μου. «Πάμε!!!» λέω αποφασισμένη.

Η Τελετή του Τσαγιού με είχε αλλάξει. Ήμουν σίγουρη για αυτό. Μπορούσα να το καταλάβω. Το ένιωθα πως κάτι μέσα μου είχε αλλάξει.

Ο Νόα με ακολουθεί σιωπηλός. Υποθέτω πως φοβάται ότι ο Ρόνιν θα με σκοτώσει.

Θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως δεν ανησυχώ κι εγώ για αυτό. Όμως η μονομαχία θα λήξει με το που ένας από τους δυο μας αφοπλιστεί.

Ο Ρόνιν βρίσκετε ήδη στην πλατεία. Ακίνητος σαν άγαλμα. Οι υπόλοιποι εκπαιδευόμενοι και απόφοιτοι βρίσκονται στο μπαλκόνι που βλέπει στην πλατεία μαζί με την Σένσει. Ο Νόα φεύγει από το πλάι μου και ανεβαίνει στο μπαλκόνι καθώς εισέρχομαι στην πλατεία και στέκομαι απέναντι από τον Ρόνιν. Του ρίχνω μια παρατεταμένη ματιά και έπειτα στρέφω το βλέμμα μου προς το μπαλκόνι.

Η Σένσει μας κοιτάζει εξεταστικά. «Υπάρχει μόνο ένας όρος: Χτυπάτε για να αφοπλίσετε όχι για να σκοτώσετε.»

Γυρίζω το βλέμμα μου στον Ρόνιν. Το ξέρω πως θα προσπαθήσει να με αιφνιδιάσει. Καθώς περιμένουμε να χτυπήσει το γκόνγκ κάνουμε κύκλους. Την στιγμή που ηχεί το γκόνγκ σταματάω πιάνοντας το σπαθί μου. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει καθόλου από την ημέρα που το απέκτησα και τώρα, καθώς τυλίγω την λαβή του με τα χέρια μου νιώθω ένα είδους ενέργειας να διαπερνάει το σώμα μου. Ξεθηκαρώνω το σπαθί αστραπιαία καθώς ο Ρόνιν ορμά κατά πάνω μου. Αποκρούω το σπαθί του και μετακινούμαι.