HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version

38: Ο Δρόμος Του Τσαγιού/ Sadō

2015

Κοιτάζω τα φωτάκια στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο που λίγες ημέρες πριν εγώ, η Λόρα, η Λάϊλα και ο Κούπερ είχαμε στολίσει. Αναβοσβήνουν γλυκά και το δωμάτιο φωτίζεται από αυτά.

Ο Κλίντ επιστρέφει στο σαλόνι λιγάκι λυπημένος. «Η Νατ ζητάει συγνώμη που δεν μπορεί να έρθει.»

«Θέματα με την δουλειά;» ρωτάει η Λόρα.

Ο Κλίντ νεύει θετικά καθώς κάθετε στον καναπέ.

Ακόμα μια φορά που χάνω την ευκαιρία να συναντήσω κάποιο άλλο μέλος των Εκδικητών.

«Κι αυτό είναι για εσένα Κέιτ.» είπε η Λόρα δίνοντας μου ένα κουτί τυλιγμένο σε σκούρο μωβ χαρτί περιτυλίγματος.

Την κοιτάζω μπερδεμένη. «Τι; Έι είπαμε όχι δώρα!!!» διαμαρτύρομαι.

«Τα παιδιά επέμεναν.» μου λέει ένοχα ο Κλίντ.

«Δεν... δεν μπορώ να το δεχτώ.» λέω κομπιάζοντας.

«Ναι θα το δεχτείς!!!» λέει επίμονα η Λόρα.

«Εγώ δεν σας πήρα τίποτα.»

«Θα το δεχτείς. Δεν γίνετε να μην το ανοίξεις. Σε παρακαλώ;» λέει παρακλητικά η Λάϊλα.

Χαμογελάω γλυκά κοιτάζοντας την Λάϊλα η οποία είχε σταυρώσει τα χέρια της. «Εντάξει.» Ξετυλίγω προσεκτικά το περιτύλιγμα αντικρίζοντας το Χριστουγεννιάτικο πουλόβερ που φοράνε όλοι τους. «Αυτό είναι ασορτί πουλόβερ.»

«Ακριβώς!!!» λέει με ένα λαμπερό χαμόγελο η Λόρα.

«Φόρα το.» με παροτρύνει ο Κούπερ.

«Φόρεσε το Κέιτ.» λέει εξτασιασμένη η Λάϊλα.

«Μα αυτό είναι...»

«Για όλα τα μέλη της οικογένειας!!!» με διακόπτει ο Κλίντ.

«Ρε παιδιά... αν θέλετε να με κάνετε να κλάψω νομίζω πως κοντεύετε.» λέω με έναν κόμπο στον λαιμό. Τα μάτια μου βουρκώνουν και είμαι έτοιμη να κλάψω.

Η τελευταία φορά που αντάλλαξα δώρα ήταν τα τελευταία Χριστούγεννα πριν τον θάνατο της μαμάς. Φυσικά ο Ντέρεκ δεν έπαιρνε ποτέ μέρος σε αυτή την ανταλλαγή δώρων. Για την ακρίβεια φρόντιζε να λείπει τις περισσότερες φορές με αποτέλεσμα η οικογενειακή Χριστουγεννιάτικη φωτογραφία των Μπίσοπ να περιλαμβάνει μόνο εμένα, την Σούζαν και την μαμά.

«Όχι. Όχι κλάμα!!!» αναφωνεί η Λόρα καθώς σηκώνετε από τον καναπέ. «Όχι μέχρι να βγάλουμε την φωτογραφία. Μετά μπορούμε να κλάψουμε όλοι μαζί μπροστά από το τζάκι για όσο θέλουμε. Κέιτ, θα στήσεις την φωτογράφηση;»