HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version

29: Παρέμβαση

«Ω Θεέ μου Κέιτ. Κέιτι;»

Δεν έχω ξανά ακούσει χτύπους στον εφιάλτη. Όμως αυτή την φορά υπάρχουν. Ισχυροί. Διαπεραστικοί. Ασταμάτητοι.

Νοκ, νοκ, νοκ, νοκ.

Κάθε χτύπος και πιο δυνατός.

Ανοίγω τα μάτια μου και αντιλαμβάνομαι πως οι χτύποι δεν είναι μέρος τους εφιάλτη. Κάποιος χτυπάει την πόρτα. Και μάλιστα επίμονα. Σηκώνω το βλέμμα μου αγανακτισμένη. Τον σημάδεψα με το τόξο μου. Του έριξα προειδοποιητική βολή. Του φώναξα να φύγει και εκείνος επιμένει.

Η πόρτα συνεχίζει να χτυπά ακόμα πιο δυνατά.

«Άντε μου στο διάολο Κάιλ.»

Η πόρτα χτυπάει ακόμα πιο δυνατά. Πόση δύναμη μπορεί να αντέξει άραγε μια πόρτα; Λίγο ακόμα και θα την σπάσει.

Ποτέ δεν περίμενα κάποιον τόσο λεπτοκαμωμένο σαν το Κάιλ να έχει τόση δύναμη. Συνεχίζει να χτυπάει ακόμα πιο δυνατά την πόρτα και ο πονοκέφαλος μου γίνεται ακόμα πιο δυνατός.

«Είπα άντε στο διάολο!!!» φωνάζω πιο δυνατά.

Οι χτύποι σταματούν. Όμως λίγα δευτερόλεπτα  αργότερα με έναν εκκωφαντικό θόρυβο οι μεντεσέδες της πόρτας λυγίζουν και η πόρτα εκσφενδονίζεται στην άλλη άκρη του δωματίου λίγα εκατοστά μακριά μου. Η Τζέσικα Τζόουνς περνάει το κατώφλι αναψοκοκκινισμένη.

«Ωραίοι τρόποι μικρή!!!»

«Τζες;» λέω μπερδεμένη.

Δεν είχα ιδέα αν είχε επιζήσει του Αποδεκατισμού. Και τώρα που την βλέπω μπροστά μου νιώθω ενοχές που δεν είχα ψάξει να δω αν είναι καλά. Υποθέτω αυτή είναι ακόμη μια τρανή απόδειξη του πόσο σκατένιος άνθρωπος είμαι.

«Ναι. Εγώ είμαι.»

«Τι... τι κάνεις εδώ; Γιατί είσαι εδώ;»

«Σε ποιο ερώτημα σου θες να απαντήσω πρώτα; Ή μήπως καλύτερα να μου απαντήσεις εσύ σε μερικές ερωτήσεις Κέιτ;»

«Ο Κάιλ σε έφερε εδώ, έτσι δεν είναι;»

«Ναι. Ο φίλος σου κατάλαβε πως μόνος του δεν μπορεί να σε βοηθήσει.»

«Δεν είναι φίλος μου.» της απαντάω αγριεμένα.

«Ότι πεις!». Κάθετε δίπλα μου στο πάτωμα και ρίχνει μια ματιά στην πόρτα. «Σόρρυ για την πόρτα.»

«Δεν βαριέσαι. Θα την φτιάξω μετά.»

«Τι συνέβη μικρή;»