HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version

36: Το Αρχαίο Σπαθί/ Kotō

Έχει περάσει αρκετή ώρα από την στιγμή που η Σένσει μας κάλεσε στο καθιστικό για να μας ανακοινώσει κάτι. Ο Νόα ήταν σίγουρος πως αφορούσε τον διαγωνισμό για την διεκδίκηση του σπαθιού Μασαμούνε οπότε ήμουν προετοιμασμένη. Είχα φτάσει στο καθιστικό από τους πρώτους και τώρα περιμέναμε να μαζευτούν όλοι οι εκπαιδευόμενοι.

Την στιγμή που έφτασε και ο τελευταίος εκπαιδευόμενος η Σένσει εμφανίστηκε παίρνοντας την ίδια θέση με την προηγούμενη φορά, όταν μας διηγήθηκε την ιστορία του Ρόνιν.

«Μαζευτήκαμε εδώ απόψε για να σας ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό. Όσοι βρίσκεστε αρκετό καιρό εδώ γνωρίζεται για τον διαγωνισμό που γίνεται μια φορά τον χρόνο. Για όσους δεν γνωρίζουν, για τις επόμενες ημέρες μπορείτε όλοι σας να διεκδικήσετε το αρχαίο κατάνα του Μασαμούνε. Ο διαγωνισμός ξεκινά από αύριο το πρωί έως τις δώδεκα τα μεσάνυχτα της μεθεπόμενης ημέρας. Όποιος περάσει τους φρουρούς του Ναού και πάρει στα χέρια του το αρχαίο κατάνα θα του ανήκει για όλη του την ζωή.»

Η Σένσει αποχωρεί και το καθιστικό πλημμυρίζει από τις φωνές των ενθουσιασμένων εκπαιδευόμενων.

Μένω σιωπηλή καθώς θυμάμαι την συζήτηση που είχαμε εχθές με τον Νόα στον Ναό των Ξιφών.

«Αν ρωτάς την γνώμη μου γιατί είναι ακόμα εδώ... νομίζω πως περιμένει. Περιμένει κάποιον άξιο. Κάποιον ο οποίος θα μονομαχήσει με τον ιδιοκτήτη του καταραμένου κατάνα και θα βοηθήσει τον ιδιοκτήτη του να γυρίσει πίσω στον παλιό του εαυτό. Κάποιος που θα τον σώσει!!!»

«Κέιτ;» λέει ο Νόα διακόπτοντας με από τις σκέψεις μου καθώς επιστρέφουμε στα δωμάτια μας.

«Τι σκέφτεσαι;»

«Τίποτα.»

«Θα πάρεις μέρος στον διαγωνισμό;»

Σηκώνω αβέβαιη τους ώμους μου. «Δεν... δεν ξέρω ακόμα.»

«Σκέφτεσαι αυτά που σου είπα εχθές στον Ναό, έτσι δεν είναι;»

«Ναι.»

«Μην σε απασχολούν αυτά. Θα δεις που αύριο θα πάρεις μέρος. Όλοι παίρνουν.»

Ανεβαίνω τα σκαλιά προς τον Ναό ακολουθώντας το πλήθος. Με την ανατολή του ήλιου η διεκδίκηση του σπαθιού θα ξεκινούσε.

Καθώς φτάνω στην είσοδο ήδη μερικοί εκπαιδευόμενοι κατεβαίνουν τα σκαλιά με μώλωπες στα σώματα τους και τα μούτρα κατεβασμένα. Βρίσκω τον Νόα να κάθετε στα μαξιλάρια που είχαμε καθίσει προχθές.