«Θέλεις να σε περιμένω εδώ νεαρή μου;» με ρωτά ο Γιοσίρο καθώς παρκάρει το αυτοκίνητο του.
«Δεν θέλω να σε βάλω σε τόσο κόπο.» λέω αδύναμα.
Ο Γιοσίρο με κοιτάζει με κατανόηση. «Δεν θα μου είναι κόπος.»
«Εντάξει.» λέω χαμογελώντας βεβιασμένα.
Παίρνω το μονοπάτι για τα σκαλιά με βαριά καρδιά, σέρνοντας τα πόδια μου. Πως το καλό θα ανέβω ξανά όλα αυτά τα σκαλιά; Όπως και να 'χει πρέπει να επιστρέψω στο Καταφύγιο. Άφησα όλα μου τα πράγματα φεύγοντας άρον άρον για να βρω τον Κλίντ και δεν μπορώ να φύγω χωρίς το διαβατήριο μου.
Το μεσημέρι του επόμενου πρωινού φτάνω στην Τορίι. Ένας φρουρός ανοίγει την πόρτα καθώς η Σένσει εκπαιδεύει στην πέτρινη πλατεία. Τέλεια!!! Δεν έχω όρεξη να την ακούσω να μου λέει πως πρέπει να φύγω. Έτσι κι αλλιώς φεύγω. Μπαίνω στο δωμάτιο μου αρπάζοντας τον σάκο μου. Ανοίγω το φερμουάρ και αρχίζω να βάζω άτακτα όσα υπάρχοντα μου υπάρχουν στο δωμάτιο. Βρίσκω το αεροπορικό μου εισιτήριο και το διαβατήριο μου και τα βάζω πάνω πάνω στον σάκο.
«Κέιτ;» ακούω την φωνή του Νόα πίσω μου.
Γυρίζω και τον κοιτάζω με κενό βλέμμα. «Δεν μπόρεσες να τον βοηθήσεις, έτσι δεν είναι;»
«Δεν νομίζω πως υπάρχει τρόπος να τον βοηθήσω.» απαντάω απογοητευμένη.
«Λυπάμαι.»
«Κι εγώ.» λέω καθώς κλείνω τον σάκο τον περνάω στον δεξί μου ώμο.
«Υποθέτω πως εδώ λέμε αντίο, σωστά;»
Χαμογελάω γλυκόπικρα. «Ναι.»
Τον πλησιάζω και τον αγκαλιάζω. Ήταν τόσο καλός μαζί μου. Με βοήθησε όλο αυτό τον καιρό. Θα μου λείψει και η αλήθεια είναι πως τώρα αντιλαμβάνομαι το πόσο κούκλος είναι. Οκ, το είχα προσέξει από την πρώτη ημέρα και είναι σίγουρα ο τύπος μου. Υποθέτω πως υπό άλλες συνθήκες θα τον είχα ερωτευτεί.
«Θα μου λείψεις Κέιτ.»
«Κι εμένα. Ελπίζω να έρθεις να με επισκεφθείς στο Λος Άντζελες όταν μπορέσεις.»
«Ή να έρθεις εσύ να με δεις εδώ.»
Χαμογελάω στραβά. «Δεν είμαι ευπρόσδεκτη εδώ πλέον, το ξέχασες;»
«Η Σένσει αλλάζει εύκολα γνώμη.»
«Ναι. Λιγάκι δύσκολα αλλά αλλάζει. Τουλάχιστον δεν με είχε αφήσει να πεθάνω όταν είχα πρωτοέρθει εδώ.»
Ο Νόα γελάει. Ω Θεέ μου, μην χαμογελάς. Θα με κάνεις να κολλήσω!!! Σύνελθε Κάθριν Ελίζαμπεθ Μπίσοπ!!!
«Καλύτερα να πηγαίνω. Αντίο Νόα.»
«Αντίο Κέιτ.»
Υπάρχει κάτι ακόμα να κάνω πριν φύγω. Καθώς περπατάω στο δάσος με τις κερασιές προσπαθώ να κρατήσω στην μνήμη μου κάθε λεπτομέρεια, ευχόμενη να μην ξεχάσω ποτέ μου το δάσος με τις ανθισμένες κερασιές. Το πόσο όμορφο είναι το δάσος την άνοιξη. Το πόσο γαλήνια ένιωθα κάθε φορά που περπατούσα ανάμεσα στα δέντρα. Ξέρω πως δεν θα νιώσω ποτέ ξανά γαλήνη. Όχι πραγματικά. Όχι γνωρίζοντας πως ο καλύτερος μου φίλος έχει χαθεί. Όχι γνωρίζοντας πως δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τον φέρω πίσω.
Βρίσκω την Σένσει στα μαξιλάρια της βεράντας του Ναού. Είναι λες και με περιμένει ή όντως με περιμένει!!! Δεν είμαι σίγουρη πλέον.
«Ήρθες για να με αποχαιρετήσεις;» με ρωτάει.
«Ναι. Kαι να σου επιστρέψω αυτό.» λέω προσφέροντας της το κατάνα.
«Όχι.» λέει με ήρεμο ύφος. «Το σπαθί το κέρδισες με την αξία σου. Πλέον είναι δεμένο μαζί σου για το υπόλοιπο της ζωής σου. Σε επέλεξε και θα μείνει στην κατοχή σου για όσο ζεις. Όταν το σπαθί ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του μαζί σου θα βρει τρόπο να επιστρέψει πίσω στον Ναό.»
«Μα πως γίνετε να αξίζω το σπαθί; Ούτε καν που αποφοίτησα. Το είπες και μόνη σου πως δεν είμαι έτοιμη.»
Η Σένσει χαμογελάει αδύναμα. «Τα λόγια μπορούν να γίνουν τόσο παραπλανητικά ώρες ώρες. Ναι, δεν ήσουν έτοιμη. Δεν ήσουν έτοιμη να αντικρίσεις αυτό που έγινε ο φίλος σου. Η αλήθεια είναι πως ήσουν έτοιμη με το που πάτησες το πόδι σου στο Καταφύγιο. Οι δαίμονες σου ήταν αυτοί που σε κρατούσαν πίσω. Και ήταν πολλοί. Ο φίλος σου είχε τους ίδιους δαίμονες με εσένα όμως εκείνος τους άφησε να τον νικήσουν. Εύχομαι να υπάρχει σωτηρία για τον φίλο σου.»
«Δεν ήταν φίλος μου.» λέω αδύναμα καθώς σκέφτομαι πως υπάρχει καταλληλότερη λέξη για αυτό το οποίο ήταν για εμένα ο Κλίντ. «Ήταν η οικογένεια μου.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Soundtrack: Futari No Kimochi [Instrumental]
YOU ARE READING
HAWKEYE (Marvel MCU Fanfiction) Ελληνική Version
FanfictionΟ Captain America είναι νεκρός... Οι Εκδικητές έχουν διαλυθεί... Ενώ ο κόσμος προσπαθεί να προχωρήσει, αυτοαποκαλούμενοι τιμωροί αναλαμβάνουν να καταπολεμήσουν τους εγκληματίες που εξαπολύονται στους δρόμους. Μια από αυτούς είναι και η Κέιτ Μπίσοπ...
