Just Say It

Epilogue

This will be the last part of this story. Thank you for reading until this chapter. Hope you enjoyed this. Lovelots❤

Y S A B E L L E

"YOU still have that picture?" Agad kong itinago ang aking phone sa aking bulsa.

Kagat labi akong tumingin sakanya. She giggled. Sumimangot na ako dahil alam kong walang humpay na pang aasar na naman ang aabutin ko sakanya.

"Omg!" Sigaw nya. "I knew it, you like Kuya."

"N-no" Pagtanggi ko.

I was not sure of my feelings. Wala akong ideya na nagugustuhan ko na sya noon. Hindi ko alam ang totoo kong nararamdaman ng mga panahong iyon dahil ako mismo ay naguguluhan.

I still remember of what happened. Lahat ata nang nangyari sa amin noon ay naaalala ko pa hanggang ngayon. I still keeping it on my mind.

I can't say what love, crush or like. Sa mga simpleng mga pag gawa lamang nya ng kung ano ay binibigyan ko na ng malisya.

Hindi ko maitatanggi. Madali lamang mahulog ang loob sakanya. I know that from beginning. Simula pa lamang nang ireto kami ng kapatid nya sa isa't isa.

Tumikhim sya. Hindi ko mapigilan ang aking sarili na tumitig sakanya. Kumunot ang aking noo nang makitang para bang hindi sya mapakali.

Nakaupo lamang kami sa isang table. May kandali sa gitna at mga pagkaing masasarap. Janna made this reservation. Ang sabi nya ay libre nya ang dinner namin ngayon ngunit pagkarating ko dito ay si Wacky lang ang aking naabutan.

Hindi ako komportable. Lalo na't dalawa lamang kami ngayon. Madalas naman gawin sa amin ni Janna ito pero iba ang pakiramdam ko ngayon. Hindi ko maintindihan kung ano.

Pinagpapawisan na ang aking kamay. Pasimple ko itong ibinaba at pinunas sa aking dress. Bumuntong hininga ako nang marinig ang kanyang muling pagtikhim.

"Hm, Wacky." Pag tawag ko sakanya.

Agad naman nyang inilipat ang kanyang tingin sa akin. Napaiwas agad ako nang tingin at inilipat sa lamesa.

"Relax?" Hindi siguradong sabi ko.

I want to ease that awkward comportable on us. Nais kong maging maganda naman ang kalabasan nito kaya naman pinipilit kong kumalma.

Huminga syang muli nang malalim. Ramdam na ramdam ko ang kanyang kaba. Hindi ko lamang malaman kung para saan din.

"Can we go out?" mababang boses na sabi nya. "Hindi ako komportable
dito."

Saglit ko syang tiningnan. Tumango ako kahit na hindi ko alam kung nakita nya. Pagkatayo pa lamang nya ay agad nyang kinuha ang aking kamay at hinila palabas.

"Para akong sinasakal sa loob." Aniya, pagkalabas pa lamang namin. "Staring is rude. Hindi ba nila yun maintindihan?"

Natatawa ako dahil sa kanyang mga sinasabi. Hindi ko alam na ayaw pa rin pala nya nang atensyon. I know him, but not that much. Kaunti lamang ang aking nalalaman at isa na doon ay ang ayaw nya sa kahit anong atensyon.

"Ngayon pinagtatawanan mo ko."

Rinig ko sakanyang boses ang pagkasimangot. Lalo lamang akong natawa dahil sakanyang itsura. I can't keep myself from laughing. He was glaring at me pero hindi ko sya pinansin.

"Stop it, Ysabelle."

Sinubukan kong pigilan ang aking pagtawa. Kagat labi akong tumingin sakanya. Huminga ako nang malalim at tumitig na lamang sakanya.