TEHLİKELİ KARANLIK

3.BÖLÜM

 Bölümü beğendiyseniz lütfen voteleyip yorum yapar mısınız?♥

Keyifli okumalar♥

 Ben ne diyeceğimi bilmiyordum Araf bana bu konu hakkında hiç bir şey söylememişti düşüncelerimi yarıda kesen yaşlı kadının sesi olmuştu.

"Konuşsana kızım dilini mi yuttun?"diye sıkıştırdı beni yaşlı kadın.

 "Şeeeyy ben Araf'ın arkadaşıyım sadece"diye mırıldandım.Karşımda ki yaşlı adam gülümseyerek konuşmaya başladı.

 "Bunu baştan söyleseydin ya kızım ne diye bu kadar beklettin bizi?"deyip tebessüm etti bende gülümseyerek onları içeri davet ettim daha sonra hep beraber oturduktan sonra yaşlı kadın konuşmaya başladı.

 "Araf nerede?"diye sordu. 

"Az önce çıktı"diye yanıtladım nasıl davranacağımı ne diyeceğimi bilmiyordum yanımıza yaklaşan yardımcı kız ne içtiklerini sordu daha sonra mutfağa doğru yöneldi.

 "Araf'ı nereden tanıyorsun nasıl tanıştınız anlat bize kızım"diye sordu yaşlı kadın.Onlara zorla bu eve getirilip burada tuttuğunu söyleyemezdim o yüzden aklıma gelen ilk şeyi söylemek zorunda kaldım."Biz okuldan arkadaşız"diye yalan söyledim tebessüm ederek.Arafla tanıştıktan sonra ne kadar da çok yalan söylemeye başladım. 

"Ya öyle mi? Çok güzel adın ne peki?"diye sordu yaşlı adam araya girerek.

 "Yağmur"diye cevap verdim gülümseyerek. Araf'a ulaşmam gerekiyordu.Nihayet onlar kahvesini içerken bende ayağa kalkıp oradan uzaklaşarak hemen Araf'ı aradım."Ne istiyorsun?"diye kaba bir şekilde açtı telefonu isteyerek mi böyle yapıyordu yoksa genel karakterinde mi vardı bu kabalık?

 "İnsan önce bir alo der"diye çıkıştım."Oyalama da ne istiyorsun söyle"diye sordu yüksek sesle."1 kilo domates ve 2 kilo biber"diye dalga geçtim. 

"Ne?"diye sordu yüzünü görmesem de sesinden anlaşılıyordu nasıl şaşırdığı. 

"Ne isteyeceğim bir şey istemiyorum nenen ve deden buradalar ne yapacağımı bilmiyorum"diye söyledim asıl söylemek istediğimi. 

"Bunu neden baştan söylemiyorsun!"diye çıkıştı. 

"Fırsat vermedin ki sürekli kızıyorsun!"diye itiraf ettim.

 "Geliyorum!"deyip suratıma kapattı telefonu Gerçekten de kendinden nefret ettirmeyi her geçen gün başarıyordu.Daha fazla oyalanmadan içeri geçtim."Arayan Araf mıydı kızım?"diye sordu yaşlı kadın. 

"Evet o da gelmek üzereymiş zaten"diye bir kere daha yalan söylemek zorunda kalmıştım."Aslında bakarsan birden seni karşımızda görünce şaşırdık çünkü bugüne kadar Araf'ın bu eve bir arkadaşını getirdiğini görmedik değil mi Mehmet?"diye sordu eşine bakarak. 

"Evet"diye onayladı eşini o da aslında bende şaşırmıştım Araf dışarıdan çok çapkın birine benziyordu bu durum beni bile şaşırmıştı doğrusu.Sadece gülümsedim çünkü böyle bir durumda ne diyeceğimi bende bilmiyorum. 

"Akşam yemeğe kalıyorsunuz değil mi ona göre bir şeyler hazırlamak isterim sizlere"diye konuyu değiştirmeye çalıştım."Aslında biz Araf'ı görüp gidecektik"diye mırıldandı bende araya girerek konuşmaya başladım. 

"Lütfen kalın Araf'ta buna çok sevinecektir eminim"diye onun adına konuştum en azından Araf'la atışacak veya kavga edecek zamanımızda olmazdı.