Sizi bekletmeye değer bir bölüm yazıyorum♥
Ondan önce bölümden küçük bir kesit paylaşmak istedim♥
Araf'ın sesi sona doğru isyan edermiş gibi çıktığında defalarca kez yutkundum ve onun duyamayacağı duysa bile yarın hatırlayamayacağı o cümleyi kurdum.
"Seni bırakıp gidebilmek kolay mı sanıyorsun? Bunu yaparken kalbime her defasında bir bıçak saplanıyormuş gibi hissettiğimi biliyor musun? Ama dün gece bunu yapmak zorundaydım Araf, durduğum yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa yüreğim parçalana parçalana gitmeyi tercih ettim. Bunu yaparak seni cezalandırmak istemedim, aksine seni ardımda bırakıp gitmek zaten benim en büyük cezamdı Araf."diye fısıldadım sağ gözümden akan göz yaşımı serbest bırakarak.
Parmaklarımı sağ gözümden akan yaşı silmek için doğrultmak istediğimde Araf benden önce davranıp yumuşak bir dokunuşla göz altımda biriken damlaları silmişti.
"Artık ağlamanı istemiyorum yağmur, göz yaşlarına sebep olan o adam olmak istemiyorum."diye mırıldandı sarhoş sesiyle. Araf'a bir yanıt vermek için dudaklarımı araladığımda konuşmasına devam etti.
"Hani bana benden uzaklaş, beni rahat bırak diyorsun ya, bu benim elimde mi sanıyorsun? Sen gelemiyorsun bende gidemiyorum işte."diye fısıldadı gözlerini tamamen kapatıp yeni bir uykuya kucak açmadan önce. Araf'ın son cümlesiyle beraber söylemek istediğim her şey boğazıma düğümlenmişti.
Sen gelemiyorsun bende gidemiyorum demişti.
O kadar doğru söylemişti ki bunun üzerine ne söyleneceğini bilemediğimden dolayı başından beri her zaman yaptığım şeyi yaptım.
Sustum.
Yeni bölüm en kısa zamanda gelecek, anlayışınız için şimdiden teşekkürler♥
Diğer bölüm de görüşmek üzere♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEHLİKELİ KARANLIK
Teen FictionKaranlığı içerisine hapsetmiş bir çift kahverengi göz! içi ve dışı kara olan bu adam adeta ölümü andırıyordu bakışlarıyla sevdiriyordu cenneti de cehennemi de! Sadece bir kez bakmak ve gözlerinin içinde kaybolmak gerekiyor ölüm kokan nefesini hissed...
