Karanlığı içerisine hapsetmiş bir çift kahverengi göz! içi ve dışı kara olan bu adam adeta ölümü andırıyordu bakışlarıyla sevdiriyordu cenneti de cehennemi de! Sadece bir kez bakmak ve gözlerinin içinde kaybolmak gerekiyor ölüm kokan nefesini hissed...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yukarıya bir adet Araf gifi bırakıyorum♥
Keyifli okumalar♥
Gözlerimi açtığımda hemen yanı başımda duran Araf'ı görmeyi beklemiyordum gözleri benim aksine çok yorgun gözüküyordu sahi ben kaç saatir uyuyordum ki? Araf tepkisiz bir şekilde bana bakıyordu nerede olduğumuza baktığımda çoğu tahtadan bir evdi burası çok güzel döşenmişti tam karşımızda yanan şömine etrafı ısıtmaya yetmişti uzandığım yataktan doğrulmak isterken karnımın üzerinde hissettiğim acıyla yüzümü buruşturdum karnım beyaz bir sargıyla kaplanmıştı.
"Ben kaç saatir uyuyorum?"diye sordum yorgun çıkan sesimle.
"Yirmi bir!"diye fısıldadı soğuk sesiyle. Yirmi bir saat neredeyse bir güne eş değerdi.
"En son klupteydik sonra sen beni dışarı çıkarmıştın! Ve son olarak!"devamını getiremeden Araf sert bir şekilde çıkıştı.
"O adamın bedeninde bir bıçak izi bırakmasına nasıl izin verirsin?!"diyerek çıkıştı gözlerinde ki öfkeyi görebiliyordum.
"Araf eğer!"devamını getiremeden tekrar bağırmaya başladı.
"Ben sana zarar vermemeleri için bu kadar uğraşırken sen nasıl böyle bir şey yapabilirsin? Kendini bile bile o bıçağın önüne nasıl atarsın?!"diye bağırarak ayağa kalktı Araf'ın sinirlerini kontrol etmek için derin bir nefes aldığını gördüm. Fakat hala çok öfkeliydi.
"Biri sana zarar mı verecek bir tek ben zarar verebilirim!"diye kükredi. Her ne kadar konuşmaya çalışsam da Araf her seferinde araya giriyordu. Gözlerimin dolmasına engel olamamıştım yavaşça ayağa kalkarak Araf'ın önünde durdum.
"Neden böyle bir şey yaptın?!"diye sordu bağırarak. Cevap veremiyordum çünkü söyleyeceğim her şey Araf'ın biraz daha öfkelenmesine neden olacaktı. Ben sustukça Araf daha da sinirleniyordu kolumdan sıkıcı tutarak konuşmaya devam etti.
"Cevap ver bana neden o bıçağın önüne atladın? Neden kendine böyle bir şey yaptın?"diye sordu soğuk sesiyle. Göz yaşlarımı elimin tersiyle silip cevap verdim.
"Sana zarar vermelerini istemedim!"diye mırıldandım başımı öne eğerek."Beni neden düşünüyorsun? Bugüne kadar kimse beni düşünmemişken bile! Bana zarar verip vermemeleri seni neden bu kadar endişelendiriyor? Sana bu kadar zarar vermeme rağmen neden hala benim için bu kadar endişeleniyorsun!"diye bağırdı.
"Bilmiyorum bende her gün bu soruyu kendime soruyorum! Sana bu konuda verecek bir cevabım yok!"diye bağırdım. Sesimi yükseltmemle karnıma saplanan acı bir olmuştu. Araf bana yaklaşarak yatağa uzanmamı sağladı.
"O adamı gördüğüm yerde öldüreceğim!"diye fısıldadı benim duyamayacağım bir şekilde fakat ben duymuştum.
"Peki sen Araf? Neden benim için bu kadar endişeleniyorsun? Sonuçta ben senin gözünde anlaşma yaptığın sıradan biriyim!"diye mırıldandım Araf'a bakarak. Araf aramızda ki mesafeyi açarak konuşmaya devam etti.
