TEHLİKELİ KARANLIK

4.BÖLÜM

  Babaanesi daha çok bir şeyler düşünüyor gibiydi sanki tam bir şeyler söyleyecekken son anda vazgeçmek zorunda kalıyor gibiydi tabi bu da beni tedirgin ediyordu.

"Bak kızım bu konudan sana Araf bahsetmemişse eğer benim bir şeyler söylemem pek doğru olmaz çünkü bu onun özeli ama sana şu kadarını söylemeliyim ki o göründüğü kadar kötü değil! Ve sen kızım onu hiç bir zaman sevmekten vazgeçme!"diye mırıldandı tebessüm ederek bende gülümseyerek bir şeyler daha söyleyecektim ki kapının açılmasıyla Araf göründü. 

"Nerede kaldınız kahveleriniz soğuyacak!"diye uyardı ben ve babaannesi ayağa kalktık ben babaannesinin arkasından yürüyordum ki güçlü ellerin kolumdan tutmasıyla duraksadım."Sen bekle!"diye uyardı ben çatılan kaşlarımla Araf'a bakarken babaannesi çoktan aşağı inmişti

 Araf'ta tuttuğu kolumdan çekiştirerek beni aynı odaya geçirdi."Ne konuştunuz?"diye sordu gergin bir şekilde.

 "Çok önemli bir şey değildi işte bazı tavsiyelerde bulundu."diye geçiştirmeye çalıştım fakat Araf inanamamıştı. 

"Bu konuyu sonra evde konuşacağız şimdi yürü!"diye emir verdi.Bende dediğini yapıp onu arkamda bırakarak aşağı indim .Araf'tan arkamdan gelerek karşımızda ki koltukta yerlerimizi aldık.Daha sonra keyifli bir sohbetin ardından ikimizde ayağa kalkıp onlarla vedalaştık.Ben ve Araf arabada ki yerlerimizi alırken onlar ise bize kapıdan el sallıyorlardı.Araf ana yola çıkarken benim aklımda hala Araf'ın yaşadığı o ağır olay neydi? Düşüncesi vardı. Babaannesi bile bunu benden saklıyordu belli ki Araf bu konuda onları uyarmıştı.Ama ben bu işin peşini bırakmayacaktım geçmişte ne yaşadıysa onu öğrenecektim.Bu konuda da çok kararlıydım.

 "Ben bir şey isteyeceğim senden!"diye itiraf ettim Araf bana tepkisiz bir şekilde bakıyordu sadece."Ben yarın 1 saatliğine mahalleme gitmek istiyorum!"diye mırıldandım başımı öne eğerek Araf arabayı durdurup bana baktı.

 "Yoksa babanı mı merak ediyorsun?"diye sordu çatılan kaşlarıyla. 

"Hayır o adam umurumda bile değil benim o mahallede arkadaşlarım , çok sevdiğim teyzelerim var ve onları çok özledim."diye açıklamada bulundum."Ben senin aksine nefretten , öfkeden de daha farklı duygular hissedebiliyorum mesela sevgi gibi."diye ekledim. 

Araf çatılan kaşlarıyla bana baktı daha sonra öfkesini kontrol edebilecek şekilde derin bir nefes aldı."Bana sevginin ne olduğunu sen mi söylüyorsun? Beni tanımıyorsun ama ben seni artık çok iyi tanıyorum o yüzden benim adıma konuşmayı bırak yarın o kadar çok gitmek istiyorsan yanında ben olacağım benim gözetimin altında olacaksın!"diye tısladı daha sonra arabayı çalıştırıp gözlerini yola sabitledi ve eve gidene kadar hiç konuşmadık.Neyse ki yarın arkadaşlarımı görebilecektim bu durum az da olsa mutlu ediyordu beni fakat yanımda Araf'ın olacağını bilmek günümü mahvetmesine yetiyordu.Eve geldiğimizde odama doğru yöneldim Araf arkadan bana seslendi arkama dönüp Araf'a baktım.

 "Ne yaptığını şu an anlamasam bile hareketlerine dikkat et benim hayatımda yanlışa yer yok!"diye uyardı beni. 

"Neden sen hiç yanlış yapmadın mı? Sen sadece hep doğru olduğunu düşündüğün şeyleri yapıyorsun ama sana göre doğru başkasına çok büyük bir yanlış olabiliyor Araf Demirsoy!"diye karşı çıktım onun bu kendini beğenmiş halleri sinir ediyordu beni her ne kadar korksam da bakışlarından belli etmedim.Araf yaklaşarak üstüme doğru geldi. 

"Sen yanlış yapabilirsin bunun bir sakıncası yok ama o yapılan yanlış banaysa işte o zaman sıkıntı büyük!"diye fısıldadı kulağıma doğru eğilerek.Ben cevap veremiyordum çünkü boynuma çarpan nefesi konuşmama izin vermiyordu boğazımı düğümlüyor nefes almamı zorlaştırıyordu.Araf benden uzaklaşarak alayla gülümsedi daha sonra hiç bir şey demeden yanımdan ayrılıp odasına geçti.Her defasında beni susturmayı nasıl başarıyordu?Bende kendi odama geçip üzerimi değiştirdim daha sonra büyük ve geniş yatağıma uzanıp gözlerimi kapattım.Sabah erkenden uyanıp önce rutin işlerimi hal ettim daha sonra odadan çıkarak yardımcı kıza kahvaltıyı hazırlamasında yardım ettim.Sonuçta bugün arkadaşlarımı göreceğim için çok mutluydum hepsini çok özlemiştim.Yardımcı kızla kahvaltıyı kurduktan hemen sonra Araf geldi ve bir şey demeden masada ki yerini aldı.