TEHLİKELİ KARANLIK

36.BÖLÜM

Keyifli okumalar♥  

"Bazı geceler de gökyüzünü yıldızlarla döşeli bulurduk. o zaman sevincimize payan yoktu. ve bizler umutla doluyduk. sıkıntılardan, acılardan sonra gelecek güzel günlerin, daha olacağına inanıyorduk. bu umutlar, bu hayaller benimdi."  

 Araf beni rüyanın evinden çıkarırken hala rüyanın söylediklerini düşünüyor nerede hata yaptığımı tespit etmeye çalışıyordum. Araf'ın ani sesiyle irkildim.

"Eğer bana daha önce sorsaydın ben tüm bunları sana açıklardım, buraya gelmemize gerek yoktu."diye açıkladı. 

Bakışlarımı Araf'a çevirdiğimde tepkisizdi.

"Elifle konuştum bana-"devamını getirmeme izin vermedi.

"Ben şüphelenmedim mi sanıyorsun? Edanın kaza yaptığı o sokağın kamera kayıtlarını inceledim. Elif'i o sokağa götüren rüya değildi"diye itiraf etti. Araf'ın itirafıyla yüzümü buruşturdum. O yapmasa bile bir başkasına yaptırmış olabilirdi değil mi? Bu da bir ihtimaldi. Bakışlarım Araf'la buluşturduğumda konuşmaya başladım.

"Ben bu kazanın rüyayla bir alakası olduğunu düşünüyorum , sen ister adına kıskançlık , ister başka bir şey söyle ama ben sana şüphelerim de doğru olduğumu kanıtlayacağım"diye söylendiğim de yanıma yaklaştı.

"İşte bende bundan korkuyorum"diye mırıldandığında ne kast etmeye çalıştığını anlamaya çalıştım. Konuşmama fırsat vermeden konuşmaya devam etti.

"Ben sana inanıyorum , rüyadan şüphelendiğini de biliyorum ama bana hiç bir şeyi kanıtlamaya çalışma , sen sadece bana güven ben bu konuyla ilgileneceğim ve eğer gerçekten kasten bir durum varsa o kişiye cezasını ben vereceğim"diye mırıldandığında "Bana güven"kelimesinde takıldım. İlk defa ona güvenmemi söylüyordu. Derin bir nefes alarak Araf'a baktım.

"İlk defa sana güvenmemi söylüyorsun."diye fısıldadığım da tebessüm etti. 

"Bu konuda güvenebilirsin, ama diğer konularda aynısını söyleyemem."diye itiraf ettiğinde alayla gülümsedi. Çok güzel gülüyordu. Ben hayran bir şekilde Araf'a bakarken o da beni inceliyordu.

"Gidelim mi?"diye sorduğunda park etmiş olduğu arabaya doğru yöneldik. Ben yolcu koltuğuna yerleşirken o çoktan yerleşmişti. Araf arabayı çalıştırıp bu evden bizi uzaklaştırırken son kez rüyanın kaldığı o eve baktım. Araf'ta bunu anlamış olacak ki bakışlarını bir kaç dakikalığına bana çevirdi.

"Bu eve son gelişimiz olsun."diye fısıldadığını duyduğumda bakışlarımı kaçırdım. Bugün haksız çıktığım kadar rezil de olmuştum. Ama bu umurumda değildi. Doğrular ortaya çıktığı zaman rüyanın alacağı ifadesini çok merak ediyordum. Araf bakışlarını yola çevirdiğinde bende etrafı inceliyordum. Ana yola çıktığımızda elinde pamuk şeker satan bir çocuk gördüğümde Elif'e verdiğim sözü hatırladım. Ona en sevdiği pamuk şekerlerden birini alacaktım. Hızla Araf'a doğru dönüp konuşmaya başladım.

"Araf arabayı durdurur musun?"diye sordum. Araf şaşkın bir şekilde bana bakıp soruma cevap verdi.

"Yine ne oldu?"diye sordu. 

"Durdurur musun? Lütfen"diye mırıldandığım da arabayı sağa çekip durdurdu. Ben arabadan inerken Araf'ta arkamdan gelmişti. Ben pamuk şeker satan çocuktan pembe renginde 2 tane pamuk şeker alırken Araf ne yaptığımı anlamış olacak ki ben cebimden para çıkaracağım sırada o benden önce davranmış benim yerime o ödemişti. Ben teşekkür ederken Araf teşekkürümü duymazdan gelmişti.