TEHLİKELİ KARANLIK

6.BÖLÜM

Keyifli okumalar♥

  Ben ve eda arabada ki yerimize yerleştikten sonra Araf'ta gelip vakit kaybetmeden arabayı çalıştırdı ve bizi en yakında ki alışveriş merkezine bırakıp arabayı park etmeye gitti ben ve eda Araf'ı beklerken eda konuşmaya başladı.

 "Yağmur neden bu kadar endişeli görünüyorsun?"diye sordu bende yalandan tebessüm ederek cevap verdim.

 "Yoo endişeli falan değilim!"diye geçiştirmeye çalıştım eda da olumlu bir şekilde başını salladıktan sonra Araf geldi ve hep beraber içeri girdik.Eda beni o mağazadan mağazaya sürüklüyordu tabi bu sayede Araf'ta benim gibi oradan oraya savruluyordu. Eda heyecanla bana bakıp konuşmaya başladı. 

"Yağmur baksana orada ki elbiseye hadi gel deneyelim!"deyip beni elimden tutup çekiştirdi. Ben edanın arkasından sürüklenirken Araf etrafını kolaçan ediyordu. 

 Nihayet mağazaya girdiğimizde eda bana kısa ve ip askılı bir beyaz elbise uzattı."Bunu sen dene!"diye söylendi."Eda ben bunu giyemem baksana hem çok kısa hem sırt dekoltesi çok fazla!"diye mırıldandım Araf'a baktığımda kaşlarını çatmıştı. Elimde ki elbiseyi alıp biraz ileri gitti ben ve eda Araf'ın ne yaptığını anlamaya çalışıyorduk. Bir kaç dakika sonra Araf elinde başka bir elbiseyle geldi ve elinde ki buz mavisi uzun ip askılı , ve çok fazla açık olmayan elbiseyi bana uzattı. 

 "Bunu dene!"diye mırıldandı eda yanımıza gelerek bir kahkaha attı. Bende yüzüm kızarmadan Araf'ın bana verdiği elbiseyi giymek için deneme odalarından birine girdim.Elbise üstüme olmuştu fakat arka tarafta ki fermuar takıldığı için kaldıramıyordum. Edaya seslendim o bana yardım edebilirdi. 

"Eda elbisemin fermuarı sıkıştı yardım edebilir misin bana?"diye seslendim bir kaç dakika sonra içeri Araf'ın girmesiyle dilimi yutmuştum hemen kaşlarımı çatarak Araf'a bakıp konuşmaya başladım. 

"Senin ne işin var burada ben edaya seslendim sana değil çık buradan!"diye çıkıştım fakat Araf gözlerini bana dikerek konuşmaya başladı.

 "Eda yok önemli bir telefon görüşmesi yapacağını söyledi ve gitti o yüzden ben geldim meraklı değilim seninle aynı ortamda kalmaya yardım edip çıkacağım!"diye uyardı daha sonra beni kollarıyla arkama döndürdü. Nefes alışverişim zorlanıyordu fazlasıyla terliyor buradan çıkmak istiyordum karşımda ki aynadan Araf'ı görebiliyordum saçlarımı geriye çekerek sıkışan fermuarı kapatmaya çalışıyordu bana bu kadar yakın olması neden beni bu kadar heyecanlandırıyordu anlamıyordum o bana her yaklaştığında nefesim kesiliyordu sanki ve ben bu duygunun önüne geçemiyordum.Nihayet Araf sıkışan fermuarımı kaldırıldığında derin bir nefes aldı daha sonra toparlanarak son kez aynada bana baktı. Yüz hatları gerilmişti gözleri bana verdiği bu buz mavisi elbisedeydi. 

Sadece aynadan birbirimize bakıyorduk Araf yine tepkisizdi ve fazlasıyla gergin gözüküyordu onun bakışlarında adlandıramadığım bir duygu kırıntısı vardı ve her defasında duygularını kısa bir sürede gizleyebiliyordu. Edanın bize seslenmesiyle ikimizde dışarı çıktık eda önce benim üzerimde ki elbiseye daha sonra Araf'a baktı. 

"Yağmur çok güzel gözüküyorsun burada sizinle kalmayı çok isterdim fakat çok önemli bir işim var gitmem gerekiyor!"deyip yanımızdan ayrıldı ben Araf'a bakarken o da bana bakıyordu ben içeri üstümü değiştirmek için geçeceğim sırada Araf umursamaz bir şekilde etrafa bakıyordu. Ben üzerimi değiştirdikten sonra Araf yanıma geldi ve aşağıya arabaya doğru yürümeye başladık. "Bu akşam eve gelmeyeceğim beni beklemeyin!"diye açıklama yaptı. 

"Neden?"diye sordum kaşlarımı çatarak hep mi o bana karışıp hesap soracaktı biraz da ben onu sıkıştıracaktım. 

"Sen ne zamandan beri benim kararlarımı sorgulamaya başladın?"diye sordu aynı şekilde.