Ezik Melez

'Abin' -Devam

"Yoyoyo hayır olmaz!" Dedim gözümden yaşlar süzülürken geri geri gidiyordum. Abim bana sırıtarak yaklaştı annem olayları bilmediği için bana anlamayan gözlerle baktı.
Abim kolumdan tuttu ve pençelerini koluma geçirdi.
Çığlık attım. Annem bana korkan gözlerle baktı.
Çığlığım yüzünden herkes kulaklarını kapamış ve yere düşmüştü. Koluma baktım. Garip işaretlerle pençesini geçirmişti. Ama nasıl olur bu!? Bildiğin bana dövme yapmıştı. Annem ve abim yere düşmüş ve elleri ile kulaklarını kapatarak duruyorlardı. Sanki acı çekiyor gibiydiler. Bense yerde boş boş onlara bakıyordum. Korkmuştum. Neden acı çeksinler ki? Bana anlatmaları gereken önemli bir şeyler vardı ve bunu anlayışla karşılayacağımı pek sanmıyordum. Ama şuan daha önemli bir şey vardı. Abim benim bilinç altıma girmiş ve rüyalarımı ele geçiriyordu. Korkuyordum. O sırada annem ve abim yavaş yavaş ayağa kalktılar.

Annem koltukları işaret edince hep beraber koltuklara yerleştik. Ben abime en uzak olan koltuğa yerleştim ve anneme tek kaşımı kaldırarak bir bakış fırlattım. Annem derin bir nefes aldı ve karşıma oturdu. Abim de onun yanına.
"Tatlım bak... Sana söylediğimde bunu kabullenmesen bile  bunların gerçek olduğunu bilmeni isterim. " onaylarcasına kafamı salladım. 

"Tatlım ben bir melezim. Baban ise bir köken vampir. Sende bu dünyanın en güçlü varlığısın. Sen zarar görme diye   18 yaşına girince güçlerin kendini belli edecekti. Bunun için bir büyü yaptı baban. Sen burada 2 hafta daha kalacaksın. Sonra ise bir vampir okuluna gideceksin. Biliyorum çok saçma olanlar. Hatta bana inanmayacaksın." Derken sözünü kestim.

"O zaman bütün olanların açıklaması buydu." Diye mırıldandım. Ama annem duymuştu ve yüzünü endişe kapladı.
"Tatlım önemli birşey mi oldu?"
O sırada yavaşça abime baktım. Bana soran gözlerle bakıyordu.
"Evet" dedim ve başımdan geçen tüm garip olayları anlattım.
"Anne benim birkaç sorum var" açıkçası abim burdayken bu konu hakkında ne kadar bahsetmeliydim bilmiyordum. Belki de bu rüya olayı sadece ikimizin arasında kalmalıydı. Belki de anneme rüya olayından bahsedersem daha çok sinirlenecek ve beni öldüre isteği artacaktı. Bu yüzden bu olaydan bahsetmesem daha iyi olacaktı. En azından abimin yanımızda olmadığı bir zaman söyleyebilirdim. Aklımdaki milyonlarca sorulardan belki de en gereksizini sordum.

 'anlat' anlamında kafasını salladı.

"Anne neden 2 hafta?"
Annem gülümseyerek bana baktı.
"İntikam almak için bu kadar fit olmadın mı tatlım?"  Gülümseyerek kafamı salladım. Annem bir anda ciddileşti.
"Bir sorun var... senin bir koruyucu meleğin var. Koruyucu meleğin seni kötülere karşı korur. Ama sadece vampir okuluna kadar. Ondan sonra  kendi başının çaresine bakmalısın. Unutma sadece 2 hafta. Sakın insan okulundan birine aşık olayım deme he!" Dedi ve gülerek göz kırptı. O sırada şuana kadar sessizliğini koruyan abim konuşmaya başladı.
"Ben ne diye duruyorum burda beya!?" Dedi. "Bilmem bunca zaman nerde durduysan şimdide orda durmaya devam edebilirsin!"

Abim utançla başını önüne eğdi. Anneminde yüzü düşmüştü ama gülümsemeye çalışıyordu.
"Kızım abin senin iyiliğin için seni yanında dolaştırmadı. Seni her kırdığında neden odasına geçiyor farkında değilmisin?"

Anneme anlamaz gözlerle baktım.Evet abim her beni kırdığında odasına geçer 2 saat sonra uyurdu.
"Ne iyiliği olabilirki beni yanında dolaştırmamasının?" Dedim kısık çıkan sesimle.

"Hayatım abin bir kurtadam. Senin kanının yarısında da olsa vampir kanı var ve kurtadamlar ve vampirler hiç iyi anlaşmazlar. Ve abinin arkadaşlarıda dolayısıyla kurtadam. Eğer abin seni onların yanında dolaştırsaydı arkadaşları seni öldürürdü"
Annem sözlerine devam etti. Bu sırada abimin kafası hâlâ yere dönüktü.

"Abin seni kırdıktan sonra odasına geçer ağlardı. Seni çok severdi abin, ama kötü davranması şarttı.
Abin bana her şeyi anlattı. Rüyalarında seni gördüğünü ve birbirinizin bilinçaltında olduğunuzu söyledi. Bu büyük ihtimalle sana da oluyor. 18 yaşına yaklaştığın için sende ters etki yaratmış olabilir." Dedi ve ben de tebessümle karşıladım.
Abim bana üzgünce bakıyordu. Seri hareketlerle yanına gidip ona sıkıca sarıldım. Geçirdiği kısa süreli şoktan sonra o da bana sımsıkı sarıldı. Biz böyle sarılırken annem de harakete geçti.
"Bensiz olur mu uleyn!"
Dedi ve o da biz sıkıca sarıldı. Sanırım gerçek aile buydu. Sanırım bu sefer  mutluydum...