17 yıllık hayatınızda sürekli ezildiğinizi düşünün. sürekli şişman olduğunuzu ve sevilmediğinizi,hiç bir arkadaşınızın olmadığı bu dünyada yapayalnız kaldığınızı düşünün.Ve bütün yakınlarınızın sizden sakladığı bir sır olduğunu düşünün.Ben kendimi y...
Eve gelir gelmez tek ve son aşkım olan yatağıma fırladım. O kadar yorgundum ki... Tam dalacakken telefonumun sesi ile gözlerimi oflayarak açtım. Lanet olsun bu hayat lanet olsun bu kişi! Kimin aradığına baktım.
Pikaçulu nutellam:Arıyor...
Telefonu açtım ve kafamı yastığa yine gömdüm. Telefonu kulağıma dayadım ve gözlerimi kapadım.
-Alo?!
-Ne var Meral? Dedim uykulu sesimle
-Yarım saate bizim evdesin! Tam itiraz etmek için ağzımı açmıştım ki Meral kıkırdayarak
-Adios Amigos! Dedi ve telefonu suratıma kapadı.
Te Allahım ya! Gözlerimi devirdim ve oflayarak yataktan çıktım. Üstüme şort tulumumu geçirdim ve saçlarımı taradım. Saçlarım genel olarak düz olduğu için kabarmıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hazırlandıktan sonra koşarak aşağı indim ve annemin yanağından öpüp dışarı çıktım. Arabama bindim ve hızla Mercanlara sürmeye başladım. Evin önüne geldiğimde yukardan Meral ve Mercan'ın sesini dinledim. Nolur nolmaz!
'Annesi söylemiş mi Açelya'ya?' Dedi. Sanırım onlar da biliyordu benim özel olduğumu. Daha fazla dinlemedim ve kapıyı tıklattım. Kapıyı Mercan gülen yüzle açtı ve içeri buyur etti. Ben de içeri geçtim.
Kızlarla yaptığım uzun sohbetten sonra eve gitmem gerektiğini söyledim. Annem mümkün olduğunca uçmamam gerektiğini söylemişti. Çünkü daha ders almamıştım. Ben de her ne kadar uçmanın nasıl bir şey olduğunu çok merak etsem de her zamanki gibi normal bir şekilde arabama bindim ve gaza bastım. Bu arada Meral ve Mercan da özellermiş. Buna çok şaşırmıştım. Belki de kaderin bana yaptığı bir cilveydi bu? Ben bunları düşünürken çoktan eve gelmiştim bile. Hızla arabadan indim ve seri adımlarla eve girdim. Odama geçip twettyli pijamalarımı giyindim ve yatağa oturdum. Sonunda istediğim uykuya kavuşabilecektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açelyanın pijaması
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vazgeçilmez yatağı
Yatağıma iyice uzandım ve yorgunluktan bayılmak üzere olan bedenimi yatağa yaydım. Şimdi sen vampir değil misin neden uyuyorsun? Gibi bir soru aklınızı karıştırmasın! Ben daha tam yaşımı doldurmadım ve kanımın yarısı kurt olduğu için uyumam da gerekiyor. Bu kadar bilgiyi de fantastik kitaplardan öğrendim. Eveet aklınızdaki tüm soruları da cevapladıysam bana iyi geceler!
Gözlerimi kapatmam ile uykuya dalmam bir oldu.
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
İlk kez kendi kendime uyandığım bir sabah olarak bugünü tarihe kazımalıyım! Hızla üzerime bir şeyler geçirdim ve aşağı indim. Abimle annem kahvaltı yapıyorlardı. Abim yemek yerken annem kan içiyordu. Ben de onların yanına ilerledim ve anneme garip bir bakış attım. Bu bakış 'hangisini yemeliyim?' Anlamı taşıyordu. Annem gülümsedi ve ayağa kalkıp yumurta kırdı. Yanına da içecek olarak kan koydu. Off hayatımda ilk kez kan içeceğim acaba tadı nasıldır? Annem masaya hazırladıklarını koyunca ben de bar taburesine oturdum. Yemeğimi önceden hızla yedim şimdi sıra kandaydı. Bardağı elime aldım ve ufak bir yudum aldım. Aman Allahım bunun tadı müthiş! Gözlerimin parladığına yemin edebilirim. Hızla kanı kafama diktim ve çantamı alıp evden çıktım. Abim kahvaltıda yemekten gözlerini ayıramadığı için benim kot etekle olduğumu görmemişti. Hızla arabama yol aldım ve okula doğru son gaz gittim. Yine drift atarak girdiğimde herkes bana bakıyordu. Onları umursamadan çantamı aldım ve okula girdim.
Ben sırada otururken yanıma birinin geldiğini hissettim. Gelen kişiyi vampir hislerimle tanıdım. Berkeydi bu. Yüzümü umursamazca ona çevirdiğimde bana Hınzırca bakıyordu. Ona 'ne var bakışlarımı attım. Şuan iç sesini okuyamayacak kadar bıkmıştım ondan. Ama bu çocuk benden bıkmıyor, aksine beni sinir etmek için ekstra bir çaba harcıyordu! Gülümsemesi silindi ve yere bakmaya başladı. Onu umursamadım ve önüme döndüm. Ama Berke yine rahat durmadı kolumu tutup beni kendine çevirdi. Kaşlarımı çatarak ona baktım.
"Açelya ben özür dilerim yaptıklarımdan dolayı" Burukça gülümsedim. Onu affedebileceğimi mi sanıyordu? Tabii ki kabul etmeyecektim! Ben çirkinken ağzıma etsin ama taş gibi olunca anında 'OÇOLYO BON OZOR DOLOROM!' yok ya! Hırsla ona döndüm. Sinirlenmeyi tercih etmiyordum çünkü gözlerim kırmızı olabilirmiş ve bu da insanların benden şüphelenmesini sağlarmış.
"Berke" dedim normal bir ses tonu ile. Berke bana döndü ve o eskiden havalı gördüğüm sırıtmasını attı bana. Oysa ki ne kadar aptalmışım! Şuan ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Ne öfke,ne kin ne de aşk! Hiçbiri yok artık.
"Seni Allah affetsin!" Dedim ve ona çarparak sıradan kalktım. Berke kalakalmış bana bakıyordu bunu hissediyordum.
