Ezik Melez

ESKİ AÇELYA GERİ DÖNÜYOR!!

Multi;Ejder (Ejder'i silmişim haberim yok Allah'tan dövmediniz beni aq)

Elimi yerdeki Mert'e uzattım. Yüzüm hala gülüyordu. O sırada gözüm bana yoğun bir şekilde bakan Ejder'e döndü. Yüzümdeki tebessüm solarken Mert bir anda elimden çekti ve yere uçtum. Kahkahalara boğulurken ikimiz de yerden kalktık. Üstümü silkeleyerek Mert'i de kaldırdım ve sıraya yerleştik. Hoca kaldığı yerden derse devam ederken kafamı sıraya gömdüm ve düşündüm.
Eski Açelya geri mi gelmeliydi?
Bilmiyorum!
Eskisi gibi gülsem kullanılır mıydım?
Denemem gerek...
Gözlerim karanlığa iyice gömüldü ve uyuyakaldım.

●○●○●○●○●○●○●○●○

"HOOOP GÜÜÜM!!"
Noluyo lan?! Kafamı hızla yukarı kaldıracakken çikolatalı süt üzerime geldi.
Bütün sınıf kahkaha atarken Mert elindeki kekide bana atınca iyice kahkaha atmaya başladılar.
Sinirden gözlerim dolmaya başladı.
Gözyaşlarımı herzamanki gibi içime attım.
"Günaydın soğuk nevale!"
Dedi Mert şakacı bir tonda. Eşek şakası dedikleri bu olmalıydı!
Sakinliğimi koruyarak donuk bakışlarımla Mert'e baktım.

YİNE AYNI ŞEY OLMUŞTU! BEN SEVİNMEMELİYDİM!

Mert hala sırıtıyordu ama alaycı değil şakacı bakışlarla!
Olsun, bu yine de bana koymuştu.

Tüm sakinliğimi koruyarak Mert'e baktım tekrar.
"Bunu neden yaptın?"
Dedim kırgın tonu kullanmayarak.

Mert dudağını büktü. Sahte miydi bu dudak bükme? Ayırt edemiyordum!
Aslında gözlerine bakarak anlayabilirdim ama kalbim kırılmıştı ve sadece buradan uzaklaşmak istiyordum. Varlıklardan sıkılmıştım.

"Ben şaka yaptım." Dedi normal bir tonda. Ne mahcupça ne de dalga geçercesineydi.

Gözlerim iyice dolmaya başlayınca vampir hızımla dışarı çıktım. Banka oturdum ve göz yaşlarımın süzülmesine izin verdim. O sırada okuldan Ejder ve yanında oturan kız samimi bir şekilde otele yöneldiler. Boğazımda bir yumru oluştu. Göz yaşlarım daha çoğalırken banka iyice yerleşip yatar pozisyona geldim. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Eski Açelya olmuştum işte! İnsanların hunharca dalga geçtiği ve gözyaşlarını içine atan şişman ezik Açelya, kıyıya vurmuş balina...

 Ellerim titremeye başladı. Ha-hayır şimdi olmaz!
Kriz geçiriyorum. Etrafta enerjimi atabilmek için koşmaya başladım. Merti ve yanında önümde oturan Sereni gördüm.

Artık ayakta durmaktan yorgun düşmüş ve yere oturup hızlı hızlı nefes alıp vermeye başladım. Kalbim ağrımaya ve şiddetle çarpmaya başlamıştı. Mert koşarak yanıma geldi.

"Açelya b-ben gerçekten ö-özür dilerim sakin ol nolur korkutuyorsun b-beni k-kanki"
Söyledikleriyle yüzümde tebessüm oluştu. Kalbim yavaşlamaya başladı. Sonra birden tekrar patlayacak derecede atmaya başladı.
Acımdan zar zor konuştum.

"Mert u-uzaklaş kulaklarını kapasın herkes olacaklardan sorumlu değilim lütfen ku-kulaklarını kapasınlar!" Dedim. 
Kimse ne olduğunu anlamasa da ve herkes kulaklarını kapatıp olacakları beklemeye başladılar.

Gözlerim kayarken son gücümle çığlık attım.
Yaklaşık yarım dakika sonra ayağa kalktım. Herkes sakin sakin etrafa bakıyorlardı.
Onları korumuştum. Ben kötü biri değildim di mi?
Ben kötü olmak istemiyordum.
Ortama bir sessizlik çökmüştü.
Biri koşarak geldi. Bu tanıdığım bir kokuydu. Koku ile gülümsedim. Bana sarılırken ben okula baktım. Uzun uzun. Ortamdaki sessizlik beni rahatsız etmişti.

"Eğer bana bir daha böyle şaka sandığınız şeyler yaparsanız acımam sizi öldürürüm!"
Dedim soğuk kanlılıkla.
Belki... dedim içimden.
Belki şu çikolatalı sütü seven çocukla samimi olabilirim....
Ama şimdilik yaptıklarının acısını çekmeli...