Ezik Melez

KAZA

Bölümü bu şarkıyı dinleyerek başladım. Bu kadının ölmesi beni mahfetti. Bilmeyenler için söylüyorum Chiristina Grimmie silahlı saldırı sonucu öldü :( Mekanı cennet olsun diyorum ve yeni bölüme giriş yapıyorum!

Kollarımı çekmek istesem de zorlanıyordum. Büyük ihtimalle normal bir insan değildi. Çok güçlüydü ve vampirdi. Zaten bunu gözlerinden ve teninin soğukluğundan anlamıştım. Ürkek bakışlarımı etrafta gezdirdim. Lanet olsun kızlar neredeydi böyle?! O sıra da solumuzdan gelen hırlama sesiyle oraya döndüm. Büyük bir kurttu. Bu... Ejderdi. Köken bir kurt...

Ejder hızla adamın üzerine atlayınca kimseye belli etmeden görünmez oldum ve adamın boynunu ters çevirdim. Adam acı ile inlerken Ejder'e bir bakış attım ve o da insana döndü. Etrafta ki herkes sarhoş insanlar oldukları için dönüşmemiz de bir sorun yoktu. Ejder arkamız da ayaklanan adama ve yanına çağırdığı çetesine baktı. Hızla elimi kavradı ve ben daha ne olduğunu anlayamadan koşmaya başladık. Gizli geçite girdiğimiz de bir anda diğer boyuta girdiğimiz için çimenler de yuvarlandım.

Ayağa zar zor kalktığım da sağıma baktım. Ejder şuan hızla gelen bir arabanın önünde yatıyordu. Sanırım bayılmıştı.

"EJDEER!" bütün hızımla oraya gitmek istesem de bacağımdan birinin çok acımasıyla koşamadığımı fark ettim.
"EJDEER!" Şoför son hız arabasını sürerken beni veya Ejderi görmeden sürmeye başladı.
"HEEY DUUR!" Adamın bakışları önce bana sonra da önüne çevrildi. Hızla arabayı durdursa da artık çok geçti. Bacağım kendi kendini düzeltir düzeltmez hızla Ejder'in yanına koştum.

Yetişememiştim ona... benim yüzümden ölücekti...
Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Artık deli gibi sarsılıyor ve titriyordum. Şöför hızla yanımıza geldi ve pörtletti gözlerini.

"Ne bakıyorsun bi-birini çağır" dediklerimle adama yeni jeton düşmüş olmalı ki hızla okula girdi ve birkaç büyücü doktor yanımıza geldi. Ejder'i sedyeye kaldırdıkların da ağlamamın bir fayda etmediğini anladım ve bebek gibi ağlamayı kestim.

2. Kural; Sadece çocukken ağladığında bir şeyler değişir. Güçlü dur ve çocuk gibi ağlamayı kes.

Ejder ameliyat'a girerken yavaş yavaş yere bıraktım kendimi. Ağlamıyordum fakat ruhumu kaybetmiştim sanki. Bizimkiler içeri geldiklerin de beni yer de gördüler. Abim beni kucağına alıp koltuklara yatırdı. Sonra tekrardan kafamı kaldırdı ve dizlerine koydu. Hâla duygusuz bir şekilde karşıya bakıyordum.

O ölmemeli!
Beni bırakamaz!
Onsuz ne yaparım?
Hepsi senin suçun!
Biliyorum, lanet olsun ki biliyorum! Ona bir şey olmamalı olamaz!

Abimin saçlarımı okşadığını hissettiğim de bacağına sarıldım.
O iyi olacak Açelya. Peki sen ona iyi olacak mısın?
Sus artık gerçekleri yüzüme vurmandan yoruldum! Tüm suç benim tamam mı?!
Kendimden nefret ediyorum!

Gözlerim artık ağlamaktan ve yaşadıklarımdan yorulduğu için kapanıyordu. Ama hayır! Tüm olanlar benim suçumdu ve o ameliyattan iyi olarak çıkana kadar uyumayacaktım...

Yaklaşık 1 saat süren ameliyat sonucu doktor dışarı çıktı. Hızla ayağa kalktım ve doktorun yanına gittim. Diğerleri uyuya kalmıştı.

"Durumu nedir doktor bey?"
"Birkaç ezilme var. Bu konuda çok fazla canı acıyacağı için size bir merhem vereceğim. 4-5 gün kadar belirli bir süreçte bura da kalmalı. Hastanın yarısı vampir olduğu için hızlı ve kolay bir ameliyat oldu. Odaya alındı." Derin bir nefes verdim ve ellerimi kalbime götürdüm.

Doktor yanımdan geçerken bizimkilere seslendim. Ay huyum kurusun ama şuan bile onlara bi eşek şakası yapmak istiyorum!

"Ağağağağağ Ejdeeer nasıl öldün ağağağağaga"
Mükemmel ağlama taklitlerimle hepsi beraber ayaklandı. Ben kafamı ameliyat odasına dönük bir şekilde yere çömelmiştim.

"Seninle evlenicektiiiiiik minik minik yavrularımız olucaaktıı. Abim seni kıskanıcağktığığığığığı. Birlikte balık tutmaya gidecektiniiz." Hepsinin arkadan ağlama sesleri gelince kahkaha attım ve arkamı döndüm. Hepsi birbirine yapışmış ağlıyordu. Ben gülünce hepsi ban döndü ve 'napıyor bu mal?' Bakışları attılar.

"TROLLENDİNİZ"
Hepsi beni dövecek gibi baktı. Yavaş yavaş ve öfkeli bir şekil de yanıma yaklaştıkları sırada sedye de bir şekilde Ejder çıktı arkamdan. Hepsinin bakışları oraya giderken yumuşadı. Vay be Ejder uyurken bile benim kurtarıcımsın.

Ejder'i odaya aldıktan sonra doktor bize döndü.

''Bugün girmeseniz daha iyi olacak. Hastamızın dinlenmesi gerekiyor. Fakat akşama doğru sadece 1 kişi yarım saat içeride durup çıkabilir. Umarım o zamana kadar aranız da seçebilirsiniz.. İyi günler''

Doktor bey yanımızdan ayrılırken herkes bana bakıyordu. 

''Noldu?''

''Sen gir!'' dediler hep bir ağızdan. 'tamam' anlamın da kafamı salladım ve kapının önün de bulunan koltuklara oturdum. Artık bir şeyleri itiraf etme zamanıydı...

EVEEET yeni bölüm geldi. Ben bu bölümü yazarken siz 'OHA!'bölümünü okumaya başladınız. Hepinizi seviyorum okurlarım! Hoşçakalın :*

647 kelime

Sınır 13 oy