Ezik Melez

ESKİ SIRLAR

Ejder'in gözünden;

''Açelya bir cümleden fazla olacak biliyorum ama sana içimde yaşadığım her şeyi anlatmak istiyorum. Burcu bana babasının emaneti. Kız normalde de böyle giyinen ve her istediğini alan şımarık bir kız. Osman amca, yani Burcu'nun babası kızımın gözünden tek damla yaş düşerse senin canını alırım demişti. Burcu da bana her istediğini yaptırmıştı anlayacağın. O kurtboğan olayında da bana ağlayarak gelmiş ve 'Açelya beni dövdü' demişti. Özür dilerim Açelya, bilmiyordum. O gün seni camdan attığında seni ne kadar önemsediğimi fark ettim. Bütün gün seni düşündüm, hayatımdaki önemini, kalbimdeki yerini... Kolay kolay aşık olmayan bir insanım ve aşk kelimesinin nasıl hissettirdiğini bilmiyordum. Açelya, deliler gibi pişmanım, yalvarıyorum affet beni...''

OH BE DÜNYA VARMIŞ! Açelya'ya umutlu bakışlarla bakarken içim içimi yiyordu. Ne diyecekti acaba?

''Ejder-''

''ATAKAAN! NE İŞİN VAR SENİN BURDA?! OĞLUMMM EGEMENİMM''

Ulan... Açelya'nın bakışları arkamdaki olanlara kitlendi. Gözlerini sımsıkı kapatıp tekrar açtı. Rüya gördüğünü düşünüyordu büyük ihtimalle. Pörtlemiş gözlerini bu sefer bana dikti. Tek bir tepki vermiyordu. Açelya kucağıma doğru bayıldı. İlanı aşkımda arada kaynamıştı...

Açelya'nın ağzından;

Gözlerimi simsiyah bir yatakta açtım. Daha önce buraya gelmiştim...

Burası Ejder'in eviydi. En son olanları hatırlayınca bir anda ayağa fırladım. İçeriden babamın ve Ejderlerin sesi geliyordu. BABAMIN...

''BABAAA!!'' Koşarak içeri gittim ve babama sımsıkı sarıldım. Hiçbir şeyi değişmemişti. Sesi.... Görünümü... her şeyiyle 10 yıl önceki haliydi. Babamla uzun bir kucaklaşmanın ardından ayağıma sarılan küçücük ellerle yaşlı gözlerimi yere indirdim. Özlem...

Bacağıma dokunan eller küçük bir erkek çocuğuna aitti. Çocuk Baran'a çok benziyordu.

''Abla bıraksana babamıı!!'' Abla?

Bakışlarım babamı bulurken 'anlatacağım' bakışlarını attı. Küçük çocuğun boyuna geldim ve sımsıkı sarıldım. Annem dün oğlum Egemen demişti. Bu çocuk Baranla benim kardeşim miydi?

Bunca zamandır neredeydi?

Babam ölmemiş miydi?

Çocukla sarılmamız bittiğinde, emin olmak için tanıştım.

"Merhaba ufaklık ben Açelya. Senin adın ne?"

"Egemen." Çocuğa tekrardan sarıldım ve ondan ayrılmadan ayağa kalktım. Gerçekten kardeşim mi vardı benim? O zaman anneme ilerde o yardım ederdi çünkü ben üşengecim.

7 yaşında bir kardeşin olduğu ortaya çıkıyor ve senin ilk düşündüğün şey bu mu Açelya?

Yaw ne diyeyim 'aay çok yakışıklı aynı anası' falan mı? Hem olayı daha bilmiyoruz belki gerçek kardeşim değil?!

Yaani evet orası öyle de...

Neyse iç ses çok konuşma, yazıyor.

İç sesimle olan konuşmamı koltuğa otururken bitirdim ve bana bakan gözlerde gözlerimi gezdirdim. Ejder bana dün ilan-ı aşk etmişti. Bunun farkındaydım ve unutmamıştım. Sadece her şeyin yeri ve zamanı vardı. Onunda icabından gelicektim. Babamı çok özlemiştim fakat çok da kızgındım. Ben orada sayısız gözyaşı dökerken yanımda değildi.. e iyi de 7 yıldır ne yaptı bu adam? Neyse birazdan anlatırlar herhalde.

"Mercan kızım sen Mert ile beraber Egemeni alıp parka gidebilir misin?"

Mercan ile Mert hızla ayaklandı ve Mercan Egemen'i kucağına aldı. Kapıdan çıkarlarken son bir bakış attılar ardından kapı kapandı. Babam ile annem karşımdaki yanyana olan tekli koltuğa otururken, bizimkiler yanıma oturmuştu.

"Kızım, sen daha 10 yaşlarındayken yani ben gitmeden önce annen sürekli kusuyordu ya. Annen hamileydi. Fakat vampir olduğu için belli olmuyordu. Egemen doğduğu ay bana bir mektup geldi iblislerden. Zaten onlar bizim aileye takmıştı, yani en baş düşmanlarından biri bizdik. Mektupta 'Merhaba Atakan. Eğer kızının ve oğlunun gelişip güçlü birer birey olmasına izin verirsen seni öldürürüz' yazıyordu. Ne kadar saçma değil mi? O gün annene geri döneceğimi, ama senin ve Baran'ın öldüğümü bilmesini istedim. Yani siz annenizi benimle beraber seyahatte sanarken biz Egemenle ilgileniyorduk. Egemen'i kimse bilmesin istemiştik. Kendisi köken kurttu. Bu çok şaşırtıcıydı çünkü ben bir köken vampirdim annen ise bir melez ve onun ailesinden kimse köken kurt değildi. Bu yüzden onu hepinizden sakladık. Zaten siz bilseniz de bir şey değişmeyecekti çünkü o zamanlar ne Açelya kendinin özel gücü olduğunu biliyordu, ne de Baran. O günden sonra bir vampir olarak ciddi anlamda büyük bir mağarada yaşadım. Öldürdüğüm hayvanların kanını ben içtim, Egemen'e etini yedirdim. Yani anlayacağınız bu benim için de zorlu bir süreç oldu. Size yaşattıklarım için üzgünüm..."

Kaşlarım çatıldı.
"Baba bir sorum daha var. Sen öldüğün gün ölmediğinden Baran'ın haberi varmıydı?"
Babam evet anlamında kafasını salladı.

"Baran annen gibi melez olsa da bu çok nadir zamanlarda gözüküyor çünkü kurt yönü daha baskın. Bu yüzden benim kalp atışlarımı hissediyordu. En başından ölmediğimi anlamıştı. Ama sana söylememesi için annen onunla konuştu."

Babama ve anneme sarılırken kapının gürültü ile kırılması ile bakışlarımız oraya yöneldi. Egemen kapıyı kırmıştı. Ne kadarda normal ama...

"Aile gucaklaşmasıığ" bu çocuğun kanının bana çektiğini söylememe gerek var mı? Egemen hızla bizim üstümüze atladı. Diğerleri de yani; Baran, Meral, Mercan ve Mertte üzerimize atlayınca nefessiz kaldığımı hissettim. Oh be sonunda gerçekten bütünleşmiş hissediyordum...

Eveet size bir sır vereyim mi? Şuan tam tamına 23 bölüm yazdım. Yani 52 bölümümuz hazır. Ama benim bad yazarlığım tuttuğu için günden güne yazacağım Zuhahahaha (üzgünüm :( )

Hepinizee kucak dolu sevgileer! Sizi seviyorumm.