delcroix heirs' academy [ EDITING ]

delcroix heirs' academy ✔ chapter seventy four

aly shinzen.

After Shin and Romaine caught me na hinahanap sila, walang salisalita and cold as usual akong hinila ng kapatid ko at pinunta sa car niya. Nasa parking lot na kami nang hinarap niya ako habang katabi si Romaine pero nasa labas pa din kami ng car.

"Bakit mo kami hinahanap? Hindi ba nakuha mo na yung gusto mo? We'll be having dinner at home in a few?" Sabi ni Shin, and I pouted while looking down.

"Kasi naman... excited na ako. Ngayon ka lang nagkaroon ng other friends aside from those others na lagi mong nakakasama. Besides, may hawig sila ni Raleign." Sabi ko, after realizing na kamukha nga niya si Raleign.

Sa buong buhay ko kasi, ang mga nakikilala ko lang na kaibigan ni Shin ay si Raleign, Chen, Shin, at Lili. Tapos yung lang. I don't know their real names or their whole names. Accident ko lang na nalaman nung nasa living room sila nuon at sa bahay pa nakatira si Shin.

Shin actually doesn't go home that often anymore. May sarili siyang home na inuuwian. Kung uuwi man siya, on weekends lang or minsan hindi oa siya umuuwi ng weekends. Nagulat din ako kasi nalaman ko na friends sila ni Romaine, at nasa bahay siya nuon and it is a school day. Nakakapanibago kasi.

If she's the one na magtutunaw sa yelong to, then might as well get to know her!

"Talaga?" He asked, with light in his eyes kaya nagulat naman ako. Siya ba to?

"Oo!" Sagot ko, smiling up at him like I was some kind of ray of sunshine.

He then scoffed, na ikinapout ko ulit. Sabi ko nga.

"Paki ko?" He said coldly, at nagbalik yung malamig niyang mga mata.

Binuksan naman niya yung car door sa backseat, at tinignan ako expectantly pero tinignan ko lang din siya. Bahala siya. Ang cold cold niya. Buti hindi pa siya nagiging patay sa lamig niya. Hindi siya cool! Cold siya! Yung kamay lang niya yung cool!

"Tsk. Yuko!" Sabi niya, and sinunod ko nalang siya at iniyuko niya pa yung ulo ko para wag mauntog. Nang makaupo na ako ay sinara niya ang pinto and did the same for Romaine, pero sa front seat.

No way! Hindi pwede! Dapat ako lang binebaby ni Shin! Tsk!

Nang iyuyuko na siya ni Shin, tinignan niya ito with a raised brow, and Shin chuckled while raising his hands in defeat. Fuck. Hindi ito si Shin.

Nang nasa loob na sila at nakarating na siya sa driver's side, pinagmasdan ko si Shin at ang bawat galaw niya.

Hmmm.

There's something fishy about him.

O lagi lang talagang tingin ko may something fishy about everything. Hmp. I don't care.

Basta hahanapin ko kung ano ang mga kabalbalan ni Shin.

He started driving, at ngayon ko lang ulit binalikan yung mga childhood memories namin. Shin was a smiley kid before. Lagi siyang nakangiti at nakikipaglaro sa akin. Lagi niya pa akong pinagtatanggol. Ako lang. Kapag may lalaking lalapit sa akin and kahit nasa 100m palang ay tinatakot na niya.

He's like a protective older brother to me, but I wouldn't have it any other way.

Pero when he was in 4th grade, dun siya nag-umpisang maging cold at walang pakiramdam. Yun bang parang wala siyang pakialam sa paligid niya. Halos lagi pa ngang may dalang kung ano-ano yan.

Ngayon ko lang narealize na namimiss ko yung puno ng emosyon na Shin. Puno ng emosyon na kapatid ko. Yung kapatid ko na binigyan ko ng nickname na Shin, pero hindi nalang ako ang tumatawag nun sa kanya, I guess.

"Aly. Bakit ka umiiyak?" Tanong ni Shin, with his cold eyes habang nakatingin sa mirror at nagpapatakbo ng kotse niya ng mabilis.

Nagulat naman ako sa sinabi niya at napatunayan ko lang na totoo yun nung kapain ko yung cheeks ko. There are tears. Hindi ko man lang namalayan.

"Right. Naalala ko lang kasi yung binabasa ko kanina." Sabi ko.

Mababaw lang kasi yung luha ko.

Tsaka namimiss ko na yung kapatid ko.

✔✔✔
ethan karl carrose.

Matapos ang camp ay agad akong nagpunta sa agency nang mabalitaan kong naexpel na nga si Chenaire.

My insides are shaking at hindi ko alam ang gagawin ko. Narinig ko lahat ng sinabi ni Axelle nung nag-aaway sila nila Theia. Narinig ko ang lahat. At kinakabahan ako at nasasaktan.

Kung alam ko lang talaga na ito ang magiging last na mission ko, hindi ko naman gagawin eh. Kaso natanggap ko na ang I don't reject missions. Last naman na sana ito eh.

Nasa harapan na ako ng pintuan ng office ng isa sa mga boss namin, ang nagpamission sa akin nito. Usually ay tumatanggap kami ng missions from high profile people like ninjas, pero itong mission kasing ito ay si boss na ang nagsabi. I haven't even seen the face of my boss dahil kapag imemeet niya kami ay lagi nalang siyang nakamask at cloak na parang grim reaper.

"Come in." Sabi ni boss, kaya naman nagbukas na ang door dahil sa mga bantay na nasa labas nito.

I nervously walked in, habang tinitignan ang paligid.

Nanginginig na ang kamay ko dahil hindi ko alam ang gagawin. Natatakot ako. Maaayos ko pa kaya ang mga relasyon ko sa mga importanteng tao sa akin?

Mapapatawad pa kaya ako ni Axelle? Kung pwede lang ay ako nalang ang magpapaexpel para lang hindi na nila iexpel si Chenaire.

"Well done, 1. You really deserve your code name; 1. Top notch ka sakin. Wala pa mang isang buwan ay nagawa mo na ang isang big step." Sabi niya, at hinahanap ko siya pero nakatalikod pala yung seat niya na nasa harapan ng desk na nasa harapan ko.

"Right." I muttered and then nagchuckle siya.

May sounds naman na strange, at nagbago ang boses niya na siyang ikinagulat ko. BABAE AT BATA ANG BOSS KO?!

Humarap sa akin ang seat, at lumitaw dito ang isang babaeng may angle na kamukha si Romaine. shit. Bakit andami yatang masamang lahi ni Romaine?!

Tumawa naman ang bata, kaya sinikap ko na huminga ng matino.

"You're surprised, aren't you? You haven't really seen me before. Pero yes, I'm related to your friend, Romaine. She's my cousin. And I'm her evil little cousin!" She said, at tumawa ito ng nakakaloko.

"Who are you?" I asked, and then she laughed again.

"You really didn't expect it! Oh God! I'm Raigne. 12 years old. You can't go around telling that to others, though. I think we should work as partners! You're almost in my level," she said, at hindi oo napigilan ang sarili ko.

"I'm actually leaving the agency."

"NO! I'LL KILL YOU FIRST!"

"Tinatamad nako sayo, eh." Sabi ko, at iniwan siya, but then I heard a loud noise.

A gun. At tsaka ko lang nalaman na binaril pala niya ang paa ko. Oh.

ARAY!

✔✔✔
author's note:
woohoooooo