delcroix heirs' academy [ EDITING ]

delcroix heirs' academy ✔️ chapter ninety four

arianne levireigh kavinsky.

Nung nagtawag again for a meeting about the situation nung kila Gabrielle, hindi ko na nakaya pa ang konsensya. I can't act as Shay anymore pag alam kong may buhay na ang nakasalalay. Kaya naman pagkakita na pagkakita ko kay Vance, agad ko sinabi sa kanya na kailangan naming mag-usap.

Kinakabahan ako pero kailangan ko nang umamin sa kanya at para yun sa ikabubuti. Yes, Raigne and I are best friends, but this is the first time that I can't let her do this just for her boredom.

I fiddled with my fingers, at tinignan si Vance na nakaharap din sa akin.

"Is something wrong, Shay?" asked Vance, and I saw his eyes turn soft. I looked away. Hindi ko na kaya pa silang lokohin. Baka mamaya madala na ako sa buhay Shay at hindi ko na titigilan pa. Baka maabuso ko na to, at ayaw ko din naman na saktan pa si Akira kahit na nagkagusto din ako kay Vance nuon. Akma niyang hahawakan ang kamay ko, but I pulled it away and looked far away from him.

"I have something to admit," sabi ko, at narinig ko naman ang smirk niya kaya napatingin ako sa kanya.

"Alam ko na," sabi niya, kaya naman nanlaki ang mga mata ko at diretso akong tumingin sa kanya. Paanong...?

"Paano mo nalaman?" tanong ko, habang tinitignan pa rin siya. He had a sad smile across his face as he leaned against the wall. His curly dark hair and dark clothes complimented his skin colour, lalo na at white pa ang wall. He looked gorgeous. But I can't think this way, because the past is in the past and I meed to let him go kasi kami yung pinagtagpo pero hindi itinadhana.

"I know Shay. Inside and out. I know every line and lie of hers, and there's just something wrong with the way you spoke to me. I just wanted to get along with your acting kaya hinayaan ko nalang but I was pretty nag-iingat din naman. I also expected din na aamin kana, dahil nakikita ko sa mukha at mata mo na ayaw mo na magsinungaling. But that's life. Apology accepted in case you're going to say sorry, but I know that you're working for Raigne. Kaya naman tulungan mo kami," sabi ni Vance, at hindi ko namalayang nanginginig pala yung kamay ko at may tumulo ng luha sa mga mata ko.

"I'm really sorry. I will help. I promise, and I'll be here. I don't wanna cause any physical harm to anyone. I promise, tutulungan ko kayo kay Raigne, for you and for Shay. For everyone," sabi ko, at binigyan niya ako ng tipid na ngiti. Umiling iling siya at nilapitan ako, at pinunasan na rin ang mga luhang nagsibagsakan sa mga pisngi ko. Niyakap niya ako, at tumatawa ng kaunti habang pinapat yung ulo ko.

"O, wag ka nang umiyak, Arianne Levireigh Kavinsky," sabi niya, at humiwalay sa yakap. I was stunned at hindi na alam ang gagawin, kaya ginulo nalang niya ang buhok ko at iniwan ako dun.

"What the...? E hindi naman kami nagcross paths dati...?"

✔️✔️✔️
charles avery thompson.

Naiinis ako kay Lili. I was hanging out with her yesterday pero iniwan niya ako matapos na sabihan ako ng bakla. Tsk, bakit ba kasi niya akong tinatawag na gay, when i am not even gay?

Alam ko, when we met, I was trying to flirt with her, and I told her that I was gay, but I didn't even know na seseryosohin niya yun! Ayoko na tinatawag akong bakla, kaya naman sinabi ko sa kanya yun.

Nasa supermarket ako ngayon at naghahanap ng makakain, nang makabanggaan ko ang isang lalaki, kaya kapwa kaming nagkatinginan. Hindi ko alam kung saang parte na ng mundo nakarating si Lynx, pero wala na din akong pakialam. Bahala na yung kakambal ko kung paano siyang uuwi. Parang batang ang hirap hanapin pag nawala, eh.

Agad ko namang tinignan kung ano yung mga nalaglag nung nakabanggaan ko, at napataas ang mga kilay ko.

What on earth? Grabe, ah?

Nakita ko, lying on the floor, were huge bags of Lays chips, na iba ibang flavor. May yellow, may Kyushu seaweed, may barbeque at kung ano ano pang flavor. Estimated ko na baka less than a thousand yung magagastos niya sa dami ng binili niya.

Itinaas ko ang tingin ko sa kanya at nagtama ang aming paningin. Siguro kung nakakamatay man ang pagtama ng tingin niya sa akin, baka nagdurugo at patay na ako dito dahil sa sobrang talim ng pagtingin niya sa akin.

Nagulat naman ako nang kuwelyuhan niya ako, at tumama ng malakas ang likod ko sa wall. Ang talim talim ng tingin niya sa akin at nakangisi siya na para bang nanggigigil na siya sa akin. Binasa niya ang pang-ibabang labi niya, at napalunok nalang ako sa kaba.

Ano bang pinasok ko?

Yung maladilaw niyang buhok, nalaglag na sa noo niya at mukha naman siyang yung sa mga palabas na napapanood lagi ni Lynx. KDrama yata yun, yung gwapo yung nga lalaki. Tss. Eh mas gwapo naman ako.

"Okay lang sana yung agawin mo sa akin si Lili, tapos na ako dun, kahit na magtanan pa kayo hanggang ngayon, gawin mo. Pero bakit?!" sabi niya sa akin, at nag-umpisa na ang pagtingin ng mga tao sa gawi namin.

"What? Inagaw ko si Lili sayo? Eh, we're just friends—" sabi ko, pero mas itinulak niya ako sa wall, kaya naman napagroan ako sa sakit.

"Shut the hell up, Charles! Baliw kang lalaki ka! How dare you?!" sigaw niya, kaya naman unti unti na ang pagdami ng mga nakatingin sa amin.

"Fudge. What did I do to you para gawin mo to? akala ko ba nakatapos ka na dun sa kay Lili?" tanong ko, at humigpit ang hawak niya sa kwelyo ko.

"How dare you let my Lays chips fall to the ground?! They're fucking precious at importante yun sa akin! Walangya ka, Lays ko yun! Ikaw magbayad dun!" sabi ni Ymir, at pinagpapawisan na binitiwan ang kuwelyo ko. Nakahinga naman ako ng malalim.

"Langya ka! Akala ko naman sino pinatay ko sayo!" sabi ko, at hinawakan ang kuwelyo ko. Umismid naman siya at sinamaan ako ng tingin sabay tingin sa Lays.

"Lays is Lays, tsk."

Nubayan, oh.

✔️✔️✔️
author's note:
lols. 1/3-6.