delcroix heirs' academy [ EDITING ]

delcroix heirs' academy ✔️ special chapter

apollo octavian solace.

Nang makauwi na kami galing kila Ymir at pag-usapan yung mga nangyayari samin at mga dapat naming gawin para mautakan si Raigne, agad akong didiretso sana papunta sa kwarto ko kaso pagbukas ko ng ilaw, tumambad sa akin yung mga maids at butler dito, with my family.

Tsaka ko lang narealize na birthday ko pala nung nakita kong may hawak silang cake at may party hats. But the thing was, I wasn't up for it. I'm not even up for a party, lalo na dahil sa sinabi ko sa sarili ko nuon.

I told myself that I'd spend my birthday with her, with my Gabrielle, pero nabigo at nabali nanaman yung mga plano ko. Nginitian ko nalang sila mum and dad at niyakap, at bakas sa mukha nila na hindi napansin na peke ang lahat ng ipinapakita ko.

"Happy birthday, son!" said dad, at ngumiti nalang ako habang nagpahabol din ng bati si mum.

"Thanks, dad, mum, everyone," sabi ko, at tumawa naman sila dad.

"Ang laki mo na! Any girlfriends?" asked dad, at tumawa pa habang tinatapik yung balikat ko like a proud dad.

"I guess...?" I answered, at pinilit na ngumiti kahit na nasasaktan ako pag naaalala ko si Gabrielle. Para bang galit yung mundo sa amin dahil hindi kami mabigyan ng sapat na oras na magkasama. Lagi nalang na may masamang nangyayari.

"Alright, let's meet her soon. But for now, let's go to the living room. Your gifts are over there," sabi ni mum, at tumango nalang ako at pinilit na ngumiti.

Gusto ko sanang tumanggi dahil nga wala ako sa mood about this, pero these are my parents at mga tao na nakakasalamuha ko sa araw araw kaya mahahalata nila kapag tumanggi ako. I've always been the happy person in the family, they said, kaya nga ganito ang pangalan ko.

Apollo Octavian Solace. Bright. Solace, LIGHT.

Pero parang pag wala siya and lately, I've been the opposite of my name. Si dad ang nag-isip ng name ko dahil blessing daw ako sa kanila lalo na at naging lalaki ako, a good heir at sakto sa kailangan nila.

Dinala nila ako sa living room with smiles across their faces. Nakakaguilty because I don't even feel the excitement as much as them. I can't even appreciate their effort dahil I've been thinking about a lot of things these days. Kailangan ko ding bumawi sa parents ko. They must think that I am a failure now. Anong mga pinaggagawa ko sa buhay ko.

Umupo kami sa may white na velvety couch at pinalibutan nila kami nila dad. Nakita ko na yung mga gifts na nakalagay sa baba ng couch, at nanghinayang. I don't need these, I am not materialistic. Pero para masaya na din sila, bubuksan at aalagaan ko nalang ang mga to.

"Here is from Solace Modelling Agency, to you, our heir," proud na sabi ni dad, pero malungkot pa din ako. Fudge, bakit ang hirap na maging masaya?! Dati sasaya naman ako, ah? I guess that simplicity is my type.

"I give my thanks, SMA," I said, ginagamit ang pagpasalamat na itinuro mismo sa akin ng mga magulang ko.

Binuksan ko naman na ang box, at tinignan ang laman. It was a pair of leather shoes, at coat na galing sa Burberry. I smiled at my parents and everyone, at itinabi iyon. Iniabot naman sa akin ang isa pang box, at nginitian ko sila bago iyon tinanggap.

"From Birmingham Companies," said mum, at tinanggap ko naman yun.

Binuksan ko, at mga magazine naman na nafeature ako ang laman nun. Nandun na din yung sa shoot namin ni Lili, at okay lang naman.